پناهگاه در راه مانده‌ها

هستند کسانی که از شهری دور برای درمان عزیزشان به شهری دیگر می‌روند و آنقدر توانایی مالی ندارند که بخواهند در هتل یا مسافرخانه اقامت کنند و به ناچار همان جلوی بیمارستان، چادر می‌زنند یا در پارکی در همان اطراف، شب را به صبح می‌رسانند. از این دست آدم‌ها کم ندیده‌ایم؛ کسانی که در راه مانده‌اند یا به هر دلیلی در شهر غریب هستند و جایی برای ماندن ندارند. یکی از جاهایی که در این جور مواقع می‌تواند پناه در‌راه ماندگان باشد، مسجد است. در همین تهران خودمان، مسجدی وجود دارد که برخلاف اغلب مساجد که با اقامه نماز مغرب و عشاء، فعالیت‌های روزانه‌شان به اتمام می‌رسد، شبانه‌روز به روی غریب و آشنا باز است. امام جماعت مسجد امام رضا(ع) وقت و بی‌وقت از مهمان هایی که از راه دور و نزدیک به این مکان آمده‌اند، پذیرایی می‌کند و به واسطه دست‌ به‌خیر بودنش، غریب و آشنای شهر او را می‌شناسند و از او به نیکی یاد می‌کنند. به مسافران در راه مانده پناه می‌دهد و به همراه نمازگزاران مسجد به عیادت بیماران محل می‌رود یا وقتی اهالی گرهی در زندگی شان می‌افتد، او را محرم اسرار خود می‌دانند. کلیددار این خانه امن هرشب تا صبح در مسجد حضور دارد تا هر لحظه که در راه مانده یا نیازمندی درِ خانه الهی را بزند، این در به رویش باز شود.