چه خوش‌اشتها

همانطور که می‌دانید فهرست استقلال حالا یک جای خالی دارد که پرکردن آن به یک داستان پیچیده و پرسروصدا تبدیل شده است. ابتدا قرار بود این جا، با جذب کاوه رضایی پرشود؛ مهاجمی که ابتدای فصل برای پنجره زمستانی با مصطفی آجورلو تفاهمنامه نوشت، اما ریکاردو ساپینتو، او را نخواست و موضوع حسابی کش پیدا کرد. در نهایت هم کمیته تعیین وضعیت با اعلام اینکه اساسا تفاهمنامه مورد نظر اعتبار ندارد، تکلیف کار را روشن کرد. حالا استقلالی‌ها دنبال خرید یک بازیکن خارجی جدید هستند؛ بازیکنی که مورد علاقه و اعتماد مربی پرتغالی باشد. در این میان اما علی فتح‌الله‌زاده مدیرعامل باشگاه در تازه‌ترین اظهاراتش پرده از یک ماجرای جالب برداشته است؛ اینکه ساپینتو از باشگاه خواسته بود این جای خالی را با جذب یک نفر از بین سردار آزمون یا علی قلی‌زاده پرکند. حالا قلی‌زاده کمی جای اغماض دارد، هرچند این بازیکن هم به‌طور قرضی به لیگ ترکیه پیوست. داستان علاقه مربی پرتغالی به جذب آزمون اما بسیار بامزه است. آیا واقعا ساپینتو در بضاعت مالی باشگاه می‌دیده که مهاجم ایرانی بایرلورکوزن را جذب کند؟ این درست است که سردار روزهای خوبی را در بوندس‌لیگا پشت سر نمی‌گذارد، اما حتی آماتورترین هواداران فوتبال هم می‌دانند که او یکی از بین‌المللی‌ترین بازیکنان ایران در برهه فعلی به‌شمار می‌آید و جذبش برای یک باشگاه داخلی لااقل در این سن و سال مطلقا غیرممکن است. ارزش آزمون در ترانسفرمارکت به‌خاطر شرایط بد این بازیکن سیر نزولی داشته و تقریبا به نصف رسیده است، اما حتی در همین شرایط هم قیمت 12میلیون یورویی او تقریبا با ارزش کل بازیکنان این فصل استقلال برابر است. بعد روشن نیست با چه منطقی ساپینتو خواهان استخدام آزمون شده است. البته که تشخیص کیفیت و کارآمدی سردار چیز چندان پیچیده‌ای نیست و نیازی هم به مربی پرتغالی ندارد.  اما نکته مهم این است که کسی پول خریدش را ندارد!