مرگ مشرف

پرویز مشرف، رئیس‌جمهور سابق پاکستان در سن ۷۹سالگی درگذشت. حاکم نظامی پاکستان سال‌ها بود که از بیماری «آمیلوئیدوز» رنج می‌برد. این بیماری نادر باعث آسیب به اندام‌های او شده بود و به همین دلیل مشرف از چند سال گذشته ویلچرنشین بود.
مشرف، ژنرال چهار ستاره ارتش پاکستان بود که در سال 1999 در یک کودتای بدون خونریزی قدرت را به‌دست گرفت و نزدیک به یک دهه بر این کشور حکومت کرد. مرگ او با پیام‌های تسلیت مختلف در پاکستان ازجمله از سوی ارتش و همچنین شهباز شریف، نخست‌وزیر پاکستان همراه شد.
مشرف متولد ۱۹۴۳ در دهلی‌‌نو بود اما در سال 1956 فرماندهی یکی از گروهان‌های ارتش پاکستان را در جنگ مقابل هند برعهده داشت. او گام به گام مسیر پیشرفت را طی کرد و در سال 1998 فرماندهی ارتش را پس از استعفای ژنرال جهانگیر کرامت به‌دست گرفت. مشرف سپس در سال 1999، قدرت سیاسی را به‌عنوان رئیس اجرایی کشور پس از برکناری نوازشریف از نخست‌وزیری به انحصار خود درآورد. مشرف سپس خود را به‌عنوان رئیس‌جمهور پاکستان در سال 2001 معرفی کرد و در جریان حمله آمریکا به افغانستان که به «جنگ علیه تروریسم» معروف شد، کشورش را به‌عنوان متحد اول منطقه‌ای آمریکا در کنار این کشور قرار داد. او سرانجام در سال 2008 به دلیل تصمیم برای تعلیق دادستانی کل و سپس افزایش فشارها بر او پس از ترور بی‌نظیر بوتو از ریاست‌جمهوری کشورش استعفا داد.
مشرف همچنین پس از خروج از دفتر ریاست‌جمهوری با برخی پرونده‌های قضایی به اتهام خیانت به دلیل دستگیری قضات در زمانی که در قدرت بود، مواجه شد و این پرونده سال‌ها او را درگیر کرد. حتی در سال 2016 دادگاه او را به اعدام محکوم کرد. اگرچه 5سال بعد، با اوج‌گیری بیماری او، این حکم از سوی دیوان عالی لغو شد.
برخی مشرف را منشا خدمات بزرگ در پاکستان می‌دانند. الجزیره به نقل از حامیان او نوشته که مشرف مشوق گسترش تلویزیون‌های خصوصی و مناظره‌های انتقادی روی آنتن بود. اگرچه مشرف غول رسانه‌ها را از چراغ جادو بیرون آورد، اما هرگز نتوانست این غول را به چراغ بازگرداند. همین فضای باز رسانه‌ای، زمینه سقوط او را فراهم کرد.
مشرف زیدی، عضو ارشد یک اندیشکده سیاسی در اسلام‌آباد، در گفت‌وگو با الجزیره، تأکید می‌کند که قدرت گرفتن مشرف عواقب وخیمی برای پاکستان داشت. این کارشناس سیاسی معتقد است که سیاست‌های دولت مشرف برای همراهی با دولت جورج بوش در جنگ با تروریسم، به کشته شدن هزاران سرباز و پلیس پاکستانی منجر شد و هنوز هم پاکستان زخم خورده همراهی با جنگ علیه تروریسم آمریکاست. به‌نظر می‌رسد اشاره این کارشناس پاکستانی به عملیات‌های تروریستی و انتحاری است که همچنان علیه ارتش پاکستان در جریان است و چشم‌اندازی برای پایان آن دیده نمی‌شود.