نیروهای ویژه در گذر تاریخ

 1295
طبق اسناد تاریخی، زمان تشکیل مرکزی مستقل و البته نوین برای ایجاد نظم و امنیت در شهرها با نام «شهربانی»، «نظمیه» یا «احتسابیه» بود. در دوره قاجار به خواست ناصرالدین شاه «کنت دمونت فورت» اتریشی آمد تا بر مسند رئیس پلیس طهران تکیه بزند.

1357
بعد از پیروزی انقلاب اسلامی، پلیس ایران همچنان از 2قسمت اصلی یعنی پلیس شهری و ژاندارمری (مرزی و روستایی) تشکیل می‌شد. پلیسی که نهادی با نام «کمیته انقلاب اسلامی» (جمعی از جوانان داوطلب و انقلابی) نیز به‌عنوان یکی از ارکان مهم حفظ نظم و امنیت آن محسوب می‌شد.

1370
 با تصویب مجلس شورای اسلامی وقت، 3نیروی پلیس شهری، ژاندارمری و کمیته ادغام شدند و ساختار واحد پلیس ایران با نام «نیروی انتظامی جمهوری اسلامی ایران» و جزئی از ستاد نیروهای مسلح به‌وجود آمد.

1374
یگان ویژه پلیس به‌عنوان یکی دیگر از زیرمجموعه‌های فراجا (ناجا) مانند پلیس مبارزه با مواد‌مخدر، پلیس راهنمایی و رانندگی، پلیس امنیت عمومی، پلیس فضای تولید و تبادل اطلاعات، فرماندهی مرزبانی، پلیس بین‌الملل، فرماندهی هواپیمایی و سازمان وظیفه عمومی، فعالیت خود را به‌طور رسمی آغاز کرد.

1378
ورود رسمی زنان به مجموعه نیروهای انتظامی کشور از حدود دهه60 در نهادهای قانونگذار در حال پیگیری بود که اهداف انتظامی، امنیتی و اجتماعی در ذیل تحقق آن، قرار داشت.

1400
با تخصصی شدن آموزش‌های انتظامی در رسته‌های مختلف و همچنین نیاز به نیرو و مهارت زنان در اجرا و پیشبرد عملیات‌های خاص و حساس، ضرورت تشکیل یگان ویژه زنان نوپو با نام «یگان زینبی» احساس شد. ضرورتی که به تشکیل سازمان‌یافته و آموزش‌های فوق تخصصی یگان ویژه زنان انجامید.