تبار سیاسی یک سیاستمدار انقلابی

اسم «فتح‌الله‌خان بونصر شیبانی»، شاعر و نویسنده شهیر عصر قاجار که اشعارش مورد توجه محمدشاه، ناصرالدین‌شاه و مظفرالدین شاه قرار داشت، به‌عنوان اثرگذارترین عضو خاندان شیبانی در دوره جدید حضورشان در ایران ثبت شده است. در عین حال به بونصر شیبانی، لقب نخستین شاعر انتقادی دوره قاجار را هم داده‌اند؛ چراکه از سر دلسوزی برای اوضاع مملکت، در اشعارش به نقد حکومت پادشاهان قاجار می‌پرداخت. ارتباط شیبانی‌ها با دربار، تا دوره پهلوی هم ادامه پیدا کرد. با مرور خاطرات خاندان شیبانی، معلوم می‌شود اغلب آنها تحصیل‌کرده و دارای مناصب مهم حکومتی بوده‌اند. برای مثال، دکتر «محمدعلی شیبانی»، فرزند مبین‌الدوله و نوه فتح‌الله‌خان، دکتری حقوق سیاسی داشت و سفیر ایران در فرانسه در زمان رضاخان بود.
می‌گویند دغدغه دکتر محمدعلی، باسوادشدن مردم ایران و خودکفایی کشور در زمینه کشاورزی بود. او که نخستین هنرستان صنعتی ایران را در «پورکان» کرج تأسیس کرد، مربیان خارجی را به ایران دعوت می‌کرد تا در باغ خانوادگی‌شان در پورکان به روستاییان روش‌های اصولی کشاورزی را آموزش دهند. او همچنین کارگاه‌های نجاری، خیاطی و صنعتی هم در پورکان راه‌اندازی کرده بود که اهالی روستا در آن مهارت‌های مختلف یاد بگیرند و شاغل شوند. دکتر «علی محمد شیبانی»، دیگر فرزند مبین‌الدوله هم، سفیر ایران در ژاپن بود.

 دکتر عباس، یک شیبانی متفاوت
اما دکتر «عباس شیبانی»، آشناترین شیبانی برای ماست که سال‌ها در کسوت وزیر، نماینده مجلس و عضو شورای شهر تهران او را دیده بودیم. دکتر «عباس شیبانی» که از نوادگان دختری فتح‌الله‌خان ابونصر شیبانی بود، در خانه‌ای در محله امیریه، یکی از محلات اصیل تهران قدیم، متولد و بزرگ شد؛ یک خانه 200ساله که هنوز هم در اوج زیبایی در جنوب تهران و در یکی از خیابان‌های اطراف میدان قزوین، خودنمایی می‌کند.
دکتر عباس بعد از پایان دوره پزشکی، در همین خانه، مطب شخصی‌اش را راه‌اندازی کرد و به درمان رایگان بیماران پرداخت. درواقع، راهی که آخرین بازمانده مشهور خاندان شیبانی در زندگی‌اش انتخاب کرده بود، حسابی با اسلافش متفاوت بود. او با وجود تعلق به یک خاندان اشرافی، آگاهانه یک زندگی ساده و دور از تجملات را انتخاب کرده بود و به گواه اعضای خانواده و اطرافیانش، هیچ تعلق خاطری به امور مادی نداشت. اما فقط همین نبود. دکتر عباس از همان دوره جوانی، در قامت یک دانشجوی معتقد، وارد مبارزات سیاسی علیه رژیم پهلوی شد و پای تمام سختی‌های این راه پرمخاطره ایستاد.