#تبریز_شهر _بزرگی_است

فرناز رنجبر| تبریز – خبرنگار:

#تبریز_شهر _بزرگی_است؛ جمله‌ای که این روزها در فضای مجازی بیشتر دیده می‌شود. عکاسان تبریزی با راه‌اندازی کمپین تبریز شهر بزرگی است توانسته‌اند بخش‌های مختلف شهر را به تصویر بکشند و زمینه‌های آشنایی بیشتر مردم را با شهر اولین‌ها فراهم سازند. عکاسی جزو هنرهایی است که می‌تواند با آن سوی جهان، با افرادی که زبان مشترکی هم ندارند، ارتباط برقرار کند. تبریز 2018 فرصتی است تا عکاسان تبریزی بتوانند با عکس‌های خود، توانایی‌های فرهنگی و هنری این شهر را بیشتر به همگان نشان دهند و نقش مهمی در جذب توریست ایفا کنند. «کریم متقی» از اساتید پیشکسوت عکاسی و دبیر ادواری جشنواره‌های بین‌المللی عکس فیروزه تبریز درباره این کمپین با همشهری به گفت‌و‌گو کرده است که صحبت‌هایش را در ادامه می‌خوانید. 


در روزهای اخیر عکس‌های مختلفی از تبریز در میان کاربران شبکه‌های اجتماعی با عنوان مشترک #تبریز_شهر _بزرگی_است، منتشر شده است، هدف از این کمپین چیست؟

فضای مجازی و شبکه‌های اجتماعی نقش قابل توجهی در تمامی زمینه‌های اجتماعی و فرهنگی دارد. این کمپین که در روز‌های اخیر از سوی کاربران شبکه‌های اجتماعی پخش می‌شود، می‌تواند برداشت‌های گوناگونی داشته باشد. شهری با قدمت تاریخی و فرهنگی همچون تبریز، که با عنوان شهر اولین‌ها معرفی می‌شود، باید جایگاه اولین خود را حفظ کند. برای تحقق این موضوع باید افراد بزرگی برای حفظ جایگاه این شهر تلاش کنند. تاریخ این شهر در تمامی عرصه‌ها از جمله علمی، فرهنگی، اجتماعی و حتی بحث مدیریتی نشان می‌دهد که افراد بزرگی در آن حضور داشتند، ولی اکنون کمتر شاهد این اتفاق هستیم و بیشتر روابط بر ضوابط حاکم است. شاید کمپین تبریز شهر بزرگی است، به نوعی خواستار حضور بیشتر افراد متخصص و متعهد در این شهر باشد.

آیا معتقدید این معرفی نشدن مفاخر و هویت تبریز ناشی از نبود تفاهم مدیریتی است؟ اگر جوابتان مثبت است، این اتفاق چه پیامد‌هایی برای این حوزه داشته است؟

اختلاف مدیریتی همیشه تاثیر نامطلوبی در تمام امور شهری برجای گذاشته است. این موضوع برای شهری که در تاریخ باشکوه خود افراد بزرگی را دیده، اتفاق ناخوشایندی است. هر عرصه‌ای متخصص خود را دارد، افرادی که در زمینه مربوطه تحصیل کرده‌اند یا تجربه بسیاری دارند قطعا می‌توانند قدم مثبتی برای رشد و آبادانی یک شهر بردارند. حوزه فرهنگی هم خارج از این بحث نیست. بنابراین باید متخصص مربوطه برای این عرصه تصمیم بگیرد یا تدابیری بیندیشد. ولی برخی مواقع به دلیل ارتباطاتی که در بین افراد وجود دارد، این موضوع محقق نمی‌شود و افرادی برای فضای فرهنگی و هنری تصمیم می‌گیرند که هیچ ارتباط و اطلاعاتی با این حوزه ندارند. افراد باید در بحث‌های تخصصی از اعمال نظرات خود خودداری کنند یا حداقل به صورت منطقی نظر خود را اعلام کنند.

ایده اولیه این کمپین چگونه به ذهنتان رسید؟ گویا موجودیت این کمپین را در جشنواره اخیر عکس فیروزه اعلام کردید.

به دلیل استقبال از چشم‌انداز تبریز 2018 و لزوم معرفی توانایی‌های فرهنگی و اجتماعی تبریز و تداوم فعالیت‌های فرهنگی و هنری، برنامه‌های مختلفی از جمله هشتمین جشنواره عکس فیروزه در سطح ملی و بین المللی در اردیبهشت امسال در تبریز برگزار شد. با توجه به اینکه دبیرخانه جشنواره عکس فیروزه تبریز بیش از پنج هزار عکس در بخش حضوری و ملی دریافت کرده بود، فرصت را مغتنم شمردیم و از این جشنواره به عنوان آغازی موفق برای این کمپین استفاده کردیم. با توجه به اینکه این جشنواره در بخش بین‌الملل با موضوع معماری جهان اسلام و در بخش ملی با موضوع معماری و زیبایی بناهای تاریخی و مدرن تبریز و در بخش تلفن همراه، عکاسی از موارد مرتبط با چهره‌ تبریز برگزار شد، احساس کردیم که می‌توانیم از آن استفاده‌های بزرگ‌تری داشته باشیم.

آیا کتابی هم در ادامه راه اندازی این کمپین و جشنواره عکس فیروزه منتشر خواهد شد؟

معمولا برگزاری جشنواره‌ها و برنامه‌های مهم فرهنگی و کمپین‌های تاثیر‌گذار هزینه‌ای چند صدمیلیونی دارد ولی به دلیل کمبود اعتبار این گونه برنامه‌ها در ایران با کمترین مبلغ تعیین شده برگزار می‌شود. ماهیت کار فرهنگی ماندگاری آن است که به دلیل کمبود اعتبار تا اکنون این اتفاق نیفتاده و آثار منتخب جشنواره نتوانسته در قالب یک کتاب چاپ شود. تنها بخشی که در جشنواره عکس فیروزه توانست ماندگاری بیشتری داشته باشد، بخش عکس‌نوشت بود. در این بخش داستان‌نویسان و نویسندگان مطالب خود را به همراه عکس‌های تاریخی و قدیمی تبریز تحت عنوان یک کتاب برای جشنواره ارسال کردند. با این حال، طبق نظرسنجی که در سال گذشته انجام شد می‌توان گفت جشنواره توانسته بود جایگاه مناسبی را به خود اختصاص دهد و نتایج مثبتی را به بار آورد.

 انتشار کتاب عکس «بی آبان» از خود شما محرک خوبی برای این قبیل کمپین‌های اجتماعی و فرهنگی به شمار می‌رود. نمی‌توان از این ظرفیت‌ها برای تداوم چنین فعالیت‌هایی بهره برد؟

بحران جهانی گرم شدن کره زمین و برخی بی‌توجهی‌ها، دریاچه ارومیه را در وخیم‌ترین وضعیت خشکسالی قرار داده است. کتاب بی آبان وضعیت دریاچه ارومیه را در مدت سه دهه به تصویر کشیده است. دریاچه ارومیه برای من همیشه نه به عنوان یک موضوع در عکاسی بلکه به عنوان یک دغدغه زیست محیطی مطرح بوده است. زمان کمی از انتشار این کتاب می‌گذرد و هنوز پخش آن به طور کامل انجام نشده است، پس نمی‌توان نظرات را به طور کلی جمع‌بندی کرد. در حال حاضر کتاب مذکور به ارگان‌های ستاد احیای دریاچه ارومیه ارسال شده و دو نهاد دیگر قول مساعدت و همکاری داده‌اند. این گونه کارهای فرهنگی می‌تواند موثر بوده و در ترویج کمپین‌های ماندگاری مانند تبریز شهر بزرگی است و کمپین‌های دیگر هم موثر باشد.