بازار پوشاک داخلی شیراز رونق ندارد

مرجان دشتی | شیراز - خبرنگار:

صنعت پوشاک در رونق تجارت و اقتصاد هر جامعه‌ای تاثیر فراوانی دارد و همواره رغبت و انگیزه برای کشف ظرفیت‌های تازه در این زمینه وجود داشته است که این موضوع می‌تواند به رقابت فعالان عرصه پوشاک درجهت بهبود یافتن طرح‌ها و کیفیت پوشاک منجر شود. همچنین باتوجه به اینکه ایران دارای فرهنگ غنی و قومیت‌های مختلفی است، صنعت پوشاک با افزایش تولید داخلی می‌تواند در حفظ این گنجینه‌های فرهنگی اثرگذار باشد. لازمه پیشرفت و تحقق یافتن چنین اهدافی، امکانات کافی، سرمایه لازم و تخصص است. اما متاسفانه معضلی که این سال‌ها بازار پوشاک شیراز را تحت الشعاع قرار داده افزایش تعداد مغازه‌ها و مجتمع‌های تجاری است. بسیاری از افراد با نداشتن مهارت کافی و تخصص مورد نیاز وارد عرصه تولید و فروش پوشاک می‌شوند و بعضی از آنها به دلیل مشکلات اقتصادی، این حرفه را به عنوان شغل دوم خود انتخاب می‌کنند، اما دیری نمی‌پاید که طعم تلخ ورشکستگی را می‌چشند. تولید و عرضه پوشاک در شیراز مشکلات فراوانی دارد که رفع آن نیازمند اهتمام و توجه جدی مسئولان است.


افزایش تراکم شغلی

رئیس اتحادیه فروشندگان پوشاک شیراز در خصوص تراکم شغلی صنف پوشاک در شیراز می‌گوید: نبود حریم صنفی و نامحدود بودن صدور پروانه کسب، بازار پوشاک شیراز را مختل کرده است. «خدابخش رضایی» می‌افزاید: قانون نظام صنفی هیچگونه مشکلی در افزایش جمعیت صنفی ندارد و در خصوص اینکه طی یک سال باید برای چند نفر پروانه کسب صادر شود تعیین ظرفیت نمی‌شود. وی اضافه می‌کند: بر اساس قانون نظام صنفی کشور که در سال 1392 توسط مجلس شورای اسلامی‌تصویب شد، صدور بیش از یک پروانه کسب به شرط معرفی مباشر، بلامانع است.رضایی که اعتقاد دارد راه اندازی آسان مغازه‌ها تاثیرات قابل ملاحظه ای در تراکم شغلی صنف پوشاک شیراز دارد، ادامه می‌دهد: در گذشته قانون مهمی‌وجود داشت که طبق آن اگر فردی مغازه ای را اجاره می‌کرد، باید بخشی از سرقفلی و سرمایه را متقبل می‌شد، اما در حال حاضر افراد به راحتی می‌توانند مغازه ای را برای کسب و کار اجاره کنند.


مشکلات صنفی و رکود بازار

رئیس اتحادیه فروشندگان پوشاک شیراز به تحلیل اشتباه افراد بی تجربه از این صنف اشاره می‌کند و می‌گوید: بسیاری از افراد بی تجربه، فعالیت در حوزه پوشاک را انتخاب می‌کنند و تصور اکثریت آنان این است که در عرصه پوشاک کسب و کار به سرعت رونق می‌گیرد.
رضایی اضافه می‌کند: اغلب بر این باورند که می‌توانند اجناس را با قیمت کم خریداری کنند و با سود زیاد بفروشند. یکی دیگر از دلایل انتخاب آنها این است که شغل پوشاک را حرفه‌ای راحت و تمیز می‌دانند، اما قبل از ورود به این حرفه تخصص و مهارت‌های لازم را کسب نمی‌کنند.

وی در خصوص تاثیرات گسترش مجتمع‌های تجاری بر رکود بازار پوشاک شیراز می‌گوید: در شیراز بر اساس روندی که شهرداری صلاح می‌داند، تعداد مجتمع‌های تجاری در حال افزایش است که 90 درصد مغازه‌های هر مجتمع تجاری به این شغل اختصاص داده می‌شود. 
رضایی به فعالیت جداگانه اتحادیه‌های فروشندگان پوشاک و تولیدکنندگان و خیاطان نیز اشاره و اضافه می‌کند: اتحادیه فروشندگان پوشاک در بخش تولید دخالتی ندارد اما در دیگر استان‌ها حتی تهران، اتحادیه‌های فروشندگان و تولیدکنندگان پوشاک ادغام شده است. وی ادامه می‌دهد: در شیراز میزان تولید بسیار کم است و این امر باعث می‌شود که خریداران به جای خرید پوشاک داخلی از تولیدی‌های شهرهای دیگر مانند تبریز، تهران، مشهد و... پوشاک مورد نیاز خود را تهیه کنند. 
رضایی با تاکید بر اینکه در حال حاضر تولیدی‌های شیراز از امکانات و رفاه بسیار نازلی  برخوردارند، می‌گوید: راه اندازی و اداره واحد تولیدی سرمایه قابل توجهی می‌خواهد، اما صاحبان تولیدی‌های شیراز پیگیری‌های لازم را برای دریافت اعتبار و مساعدت از وزارتخانه‌های مربوطه انجام نمی‌دهند.

وی می‌افزاید: گفته می‌شود که وزارت صنعت، معدن و تجارت مبالغی را برای این امر اختصاص داده است؛ اما با توجه به وضعیت فعلی اقتصاد کشور این مبالغ اصلا کافی نیستند. 
رضایی بر اهمیت حمایت از تولیدات داخلی برای به حرکت درآوردن چرخ‌های اقتصاد کشور تاکید می‌کند و می‌گوید: لازم است مردم از طریق رسانه‌ها و صدا و سیما به خرید اجناس داخلی تشویق شوند؛ زیرا اغلب آنها قیمت کالا را به کیفیت ترجیح می‌دهند اما از خطرات غیر بهداشتی بودن اجناس خارجی و مقرون به صرفه بودن اجناس داخلی اطلاع کافی ندارند. 


ورشکستگی تولیدی‌های داخلی

صاحب یکی از واحدهای تولیدی پوشاک در مورد ورشکستگی تولیدی‌های شیراز می‌گوید: مهم ترین عامل ورشکستگی تولیدی‌ها نداشتن کارآفرین متخصص است، زیرا کارآفرین متخصص در راس هرم تولید قرار می‌گیرد.  «محمد زارع» که معتقد است کارآفرینان می‌توانند در مورد طرح، کیفیت و سلیقه خریداران به تولیدکنندگان و خیاطان آگاهی بدهند، می‌افزاید: یکی دیگر از عوامل ورشکستگی تولیدی‌های شیراز نداشتن تجهیزات و مواد اولیه چون پارچه و دکمه است.  وی اضافه می‌کند: در حال حاضر تولید داخلی برای خریداران و مغازه داران نسبت به اجناس چینی، بنگلادشی و عمانی سود بیشتری دارد؛ به عنوان مثال قیمت یک پیراهن مردانه در چین 40 یوان بوده که معادل 40 هزار تومان پول ایران است، اما با در نظر گرفتن هزینه‌های دیگر تا لحظه ورود آن به شیراز، قیمت به 80 هزار تومان می‌رسد که اغلب خریداران توانایی خرید این اجناس را ندارند.

زارع می‌افزاید: خرید پوشاک داخلی بسیار مقرون به صرفه تر است، اما متاسفانه به دلیل نبود تجهیزات مناسب، تولید جنس مورد رضایت مردم ممکن نیست. این تولیدکننده در خصوص ایجاد بستر فروش برای تولیدی‌های شیراز می‌گوید: اگر اتحادیه یا وزارت صنعت، معدن و تجارت بستر فروش را برای تولیدی‌ها ایجاد کند، باعث از بین رفتن واسطه‌های کوچکی می‌شود که فقط  اجناس را از تولیدی‌ها خریداری می‌کنند و با قیمت بیشتری به مردم می‌فروشند. زارع تاکید می‌کند: اگر فضاهایی را برای تولیدکنندگان داخلی به وجود آورند که بتوانند پوشاک را به قیمت تولید به دست مصرف کننده برسانند از تولید داخلی حمایت قابل ملاحظه‌ای می‌شود. زارع اعتقاد دارد که با رونق تولیدی‌های داخلی بسیاری از افراد جوان جویای کار و طراحان تحصیلکرده می‌توانند در کارخانه‌ها و تولیدی‌ها استخدام و از مزایا و حقوق عالی بهره‌مند شوند.