مادران ابدی

جواد نصرتی

دهه‌هاست یک نسل از مادران ایرانی، چشم به عکس پسرانی دوخته‌اند که در جوانی فدای وطن شدند. تعدادشان سال به سال کمتر می‌شود، اما یادشان، هرگز. مادران شهدای جنگ تحمیلی، نسل مظلومی از ما ایرانی‌ها هستند که هیچ‌وقت مدعی نبودند، در مقابل این فداکاری و از‌خودگذشتگی عظیم چیزی از ما نخواسته‌اند، و صبورانه در انتظار وصل دوباره با پاره تنشان نشسته‌اند. فکر‌کردن به رنجی که آنها کشیده‌اند، آدم را به مرز جنون می‌برد اما آنها، همه این سال‌ها و دهه‌ها فروتنانه در کنار ما زندگی کرده‌اند و تنها در خلوت خودشان، بر این درد جانکاه مویه کرده‌اند. تنها انتظار آنها از ما البته، زنده نگه‌داشتن یاد فرزندانشان است. این مادران می‌خواهند یاد آن جوانان رعنا، دست‌کم تا وقتی خودشان هستند، جاری باشد؛ مثل مادر یک شهید جوان از قم که حدود 40سال بعد از شهادت جوان برومندش، شانه و وسایل او را به نوه‌هایش داده تا از آنها استفاده کنند و هر روز به یاد بیاورند که چه دایی دلاوری داشته‌اند و یادش را با خودشان به نسل بعد ببرند.
سازمان زیباسازی شهرداری تهران، به مناسبت رحلت حضرت‌‌ام‌البنین(س) و روز تکریم مادران و همسران شهدا، تصاویر و اطلاعاتی درباره برخی از آنها را در سازه‌های تبلیغاتی فرهنگی و تجاری شهر تهران منتشر کرده و یادشان را زنده کرده است. در آستانه روز مادر، می‌توانیم سراغ آنهایی که همچنان در بین ما هستند، برویم و دست‌بوسشان باشیم و دلشان را قرص کنیم که ما هم یاد فرزندانشان را با خودمان به آینده خواهیم برد؛ هم یاد فرزندانشان را، و هم یاد خودشان را، که یکی از بی‌ادعاترین و مظلوم‌ترین نسل از مادران این سرزمین هستند.