شناسایی 140اثر تاریخی در 16محوطه باستانی سد «چم‌شیر»

مدیر پروژه و ناظر کاوش‌های نجات‌بخشی سد و نیروگاه «چم‌شیر» از شناسایی ۱۴۰اثر تاریخی در ۱۶محوطه باستانی کاوش شده در حوضه آبگیر سد چم‌شیر خبر داد.
محمدحسین عزیزی‌خرانقی به پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری اطلاع داد که پروژه نجات‌بخشی محوطه‌های تاریخی سد چم‌شیر با انجام کاوش در ۱۶ محوطه فرهنگی - تاریخی شناسایی شده در این محدوده آغاز شد.
به‌گفته او، سد و نیروگاه چم‌شیر در استان کهگیلویه و بویراحمد، شهرستان گچساران روی رودخانه زهره، مراحل پایانی ساخت خود را سپری می‌کند و کارفرمای این طرح، شرکت آب و نیروی ایران است.
این باستان‌شناس افزود: محدوده مخزن این سد تاکنون 2بار مورد بررسی باستان‌شناسی قرار گرفته و به‌طور کلی تعداد ۱۴۰ اثر فرهنگی- تاریخی در آن شناسایی شده است.
او ادامه داد: در سال‌های ۱۳۹۵ و ۱۳۹۸، ۳۰ محوطه از میان محوطه‌های شناسایی شده توسط مدیر پیشین کاوش‌های نجات‌بخشی سد و نیروگاه چم‌شیر انتخاب شد و مورد گمانه‌زنی به‌منظور تدقیق وجود نهشته‌های فرهنگی، قرار گرفت.
عزیزی‌خرانقی گفت: در سال‌های گذشته ۹محوطه به پیشنهاد و انتخاب مدیر پروژه پیشین مورد کاوش باستان‌شناسی قرار گرفته بود و در سال‌جاری با توجه به نزدیکی زمان مقرر آبگیری، پژوهشگاه میراث‌ فرهنگی و گردشگری در توافقی با پروژه چم‌شیر، ۱۶تیم کاوش باستان‌شناسی را در منطقه به‌منظور کاوش نجات‌بخشی محوطه‌های پیشنهادی، همچون ۹محوطه قبل، مستقر کرد.مدیر پروژه و ناظر کاوش‌های نجات‌بخشی سد و نیروگاه چم‌شیر با بیان اینکه استقرار و مدیریت ۱۶تیم کاوش به‌صورت همزمان نیاز به هماهنگی بالایی بین پژوهشگاه میراث‌ فرهنگی و گردشگری و مسئولان پروژه سد و نیروگاه چم‌شیر داشت، تأکید کرد: خوشبختانه این مهم صورت پذیرفت و گروه‌های انتخاب شده از نیمه آذر ماه امسال در منطقه مستقر شدند و کاوش نجات‌بخشی در محوطه‌های انتخاب شده، آغاز و تاکنون نیز ادامه دارد.
او با بیان اینکه از ۱۶گروه کاوش، ۶گروه از همکاران پژوهشکده باستان‌شناسی و میراث‌فرهنگی و ۱۰گروه از پژوهشگران آزاد به‌صورت پیمانی مشغول حفاری هستند، گفت: قدیمی‌ترین محوطه از بین محوطه‌های انتخاب شده، دارای نهشته‌های فرهنگی از دوره عیلام میانه و جدیدترین آنها به دوران متأخر اسلامی، باز می‌گردند.
عزیزی‌خرانقی افزود: بیشتر محوطه‌ها دارای یک یا 2رج معماری سنگی خشکه‌چین و گاهی موارد ملات گل است و به‌صورت کلی به جز محوطه عیلامی، مابقی محوطه‌ها عموما استقرارهای کوچ‌نشینی از دوران میانه تا متأخر اسلامی هستند و در مواردی حتی سفال‌های شاخص برای تاریخگذاری نسبی از کاوش برخی محوطه‌ها به‌دست نیامد.
مدیر پروژه و ناظر کاوش‌های نجات‌بخشی سد و نیروگاه چم‌شیر گفت: با توجه به ماهیت محوطه، آثار فرهنگی منقول ازجمله سفال، به‌صورت بسیار محدودی در کاوش‌ها یافت می‌شود و همین موضوع، تاریخ‌گذاری دقیق محوطه‌ها را در این مرحله بسیار دشوار می‌کند.
شهرام زارع، مدیر پیشین پروژه مطالعات باستان‌شناسی نجات‌بخشی سد چم‌شیر نیز پیش‌تر گفته بود: در محدوده آبگیر سد چم‌شیر بیش از ۱۴۰ اثر و محوطه شناسایی شده است که همه این آثار پس از آبگیری کامل سد زیر آب خواهند رفت.