زاویه دید
کی- پاپ لوکوموتیو قدرت نرم کرهجنوبی
حسین زینلیان بروجنی-کارشناس مطالعات منطقه‌ای
کی- پاپ یا پاپ کره‌ای، قطعه‌ای مهم از پازل قدرت نرم کشور کره جنوبی در سال‌های اخیر است؛ سبکی فراگیر در حوزه موسیقی که مخاطب اصلی آن در جهان قشر نوجوان یا به قول معروف تینیجرها محسوب می‌شوند و با وجود بیش از 100گروه مختلف توانسته دامنه نفوذ فرهنگی کره را در کنار سریال‌ها و فیلم‌های سینمایی در کشورهای مختلف گسترش دهد.
در سال‌های اخیر این مسئله البته منحصر در موسیقی کره جنوبی نمانده و سی - پاپ یا همان پاپ چینی و جی- پاپ یا پاپ ژاپنی نیز به حوزه رقابتی موسیقی پاپ در شرق آسیا پیوسته‌اند و توانسته‌اند با توجه به ظرفیت تشابه فرهنگی جامعه مدرن جدید شرق آسیا، سوار موج فراگیر فرهنگ مدرنیته کره‌ای در جهان شده و به تبلیغ فرهنگی خود نیز بپردازند و البته بیش از آنکه ترویج فرهنگی با تم شرقی رواج داشته باشد شاهد اثرپذیری و اثرگذاری بر فرهنگ جهانی حوزه موسیقی که عمدتاً غیرشرقی است بروز و ظهور یافته است و اگر روزی تحلیلگران حوزه فرهنگ، ثمره جهانی‌شدن را آمریکایی‌شدن فرهنگ تصویر می‌کردند امروز نیز در حوزه موسیقی شرق آسیا رگه‌های جدی آن به‌طور مؤثر دیده می‌شود البته در طرف دیگر عده‌ای از تحلیلگران شرقی با موفقیت‌های صنعت سینما، موسیقی و به‌طور کلی سرگرمی در سبد تولیدات فرهنگی مردم جهان با نگاه انتقادی به حوزه فرهنگی قدرت نرم غرب سخن به میان می‌آورند اما آنچه مشهود است بیش از آنکه محصولات فرهنگی جدید رنگ و بوی فرهنگ اصیل شرقی داشته باشند، منتج از فرهنگ جهانی و مدرن غربی است که بروز و ظهور یافته است.
از منظری دیگر بین فرهنگ بازتولید شده جدید در پیرامون زیست‌بوم فرهنگی موسیقی کی -پاپ، مواجهه فرهنگی این قالب با نسلی است که در زمینه هویتی دچار اعوجاج فرهنگی در تمامی ساحات شده است؛ به‌نحوی که مخاطب نوجوان بیش از آنکه مختصات خود را در هویت ملی و ایالتی و استانی و قومی و محله‌ای تصویر کند در قالب هویتی جهانی‌شده و رهاشده از فرهنگ بومی و سنتی خود فرض می‌کند و در این بی‌هویتی پدید آمده، دنبال خرده‌فرهنگ‌ها و خرده‌گروه‌های فرهنگی دنیای مدرن گشته و آنچه بیشینه لذت و رضایت را برای او فراهم می‌آورد را دنبال می‌کند و فقط کافی است به یکی از قالب‌ها یا سبک‌های یا محصولات فرهنگی پیرامونی خود مانند حوزه موسیقی چنگ زده و مختصات خود را در عالم فرهنگی جهانی مشخص کند تا درد بی‌هویتی پدید‌آمده‌اش کمتر شود و این مسئله در باب موسیقی کره‌ای به‌شدت ملموس و قابل رصد است و در این بازتعریف هویتی گروه‌های موسیقی جدید اغلب به طرفداران و حامیان خود عنوان گروهی اطلاق می‌کنند. به‌طور مثال بی‌تی‌اس‌ها به طرفداران خود آرمی می‌گویند یا به طرفداران گروه اگزو، اگزو ال می‌گویند و طرفداران این گروه‌ها با رصد مستمر و پیگیری مداوم تولیدات خبری و رسانه‌ای سعی بر به‌روز نگه‌داشتن خود از آخرین اتفاقات و رخدادهای پیرامونی گروه یا تک‌تک خوانندگان‌شان قرار می‌گیرند و نسبت به آن کنشگری فعال در فضای مجازی و بعضاً فضای حقیقی نیز می‌نمایند؛ به‌نحوی که با هواداری فعال تمام تلاش‌شان را می‌کنند تا جدول‌های رکورد فروش و پخش اینترنتی را قبضه کنند و در ترند‌شدن تحولات و برجسته‌سازی رسانه‌ای آلبوم‌ها و ترک‌های موسیقی فعالانه گام بردارند.
و نمی‌توان هر جا سخن از کی- پاپ در میان باشد صحبتی از مهم‌ترین گروه‌های این سبک مانند بی‌تی اس، اگزو، بلک پینک و... به میان نیاورد؛ گروه‌های موسیقی که در کره جنوبی در اشراف کامل تهیه‌کنندگان قرار داشته و به حمایت ایشان توانسته‌اند به موفقیت‌های روزافزون در عرصه جهانی دست پیدا کنند و صنعت موسیقی کره جنوبی را به گردش درآورند.
بی تی اس به‌عنوان معروف‌ترین گروه کی -پاپ جهان در سال‌های اخیر آنقدر اثرگذار پیش رفته که به‌عنوان سفیران قدرت فرهنگی کره جنوبی حتی امکان سخنرانی در سازمان ملل و کاخ سفید را پیدا کرده و در آخرین ظهور و بروز فرهنگی‌شان امکان اجرا در افتتاحیه جام جهانی قطر را پیدا کرده‌اند و شاید یکی از مهم‌ترین جملات کلیدی در مواجهه با نسل جدید جهانی را یکی از اعضای این گروه در سازمان ملل بیان کرد که گفت: «به جای آنکه نام نسل گم‌شده را روی خودمان بگذاریم، نام بهتری مانند نسل خوشامدگو مناسب‌تر است چون این نسل به جای آنکه از تغییرات ترسی داشته باشد، به تغییرات خوشامد می‌گوید و به جلو حرکت می‌کند.»
