مسئول این تبعیض کیست؟

بند ۷ سیاست‌های کلی نظام در امور ترویج و تحکیم فرهنگ ایثار و جهاد و ساماندهی امور ایثارگران ابلاغی مقام معظم رهبری بیان می‌دارد: اولویت دادن به ایثارگران در سیاستگذاری‌ها، برنامه‌ها، قوانین و آیین‌نامه‌های کشور و نیز در تخصیص و توزیع امکانات و حمایت‌های دولتی و فعالیت‌ها در زمینه‌های اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی کشور به تناسب ایثار و جهاد در راه آرمان‌های اسلام و اهداف انقلاب اسلامی.
برابر نظر شورای نگهبان، سیاست‌های کلی نظام ابلاغی مقام معظم رهبری همانند قانون اساسی و شرع باید ملاک و معیار در تصویب قوانین باشد. تخصیص و توزیع امکانات و حمایت‌های دولتی و فعالیت‌ها در حوزه ایثارگران باید به‌تناسب ایثار و جهاد در راه آرمان‌های اسلام و اهداف انقلاب اسلامی باشد. آنچه در تصویب برخی قوانین توسط مجلس شورای اسلامی و اجرای آن توسط نهادهای متولی انجام می‌گیرد، منطبق با این سیاست کلی نیست. یکی از مصادیق مهم در این خصوص ماده ۳۸ قانون جامع خدمات‌رسانی به ایثارگران و تبصره ذیل آن است. این ماده و تبصره به شرح زیر است:
ماده۳۸- حقوق و مزایای پرسنل وظیفه و نیروهای داوطلب غیرشاغل در دستگاه‌های موضوع ماده(۲) این قانون که به‌صورت بسیج مردمی از سوی مراجع ذی‌صلاح نظیر نیروی مقاومت بسیج، سپاه پاسداران انقلاب اسلامی، ارتش، کمیته امداد امام‌خمینی(ره)، جهاد سازندگی، سازمان تبلیغات اسلامی، حوزه‌های علمیه و جمعیت هلال احمر جمهوری اسلامی ایران به جبهه اعزام شده و به‌دلیل حضور در جبهه و یا بر اثر ترور شهید، مفقودالاثر، جانباز از کارافتاده کلی و آزاده از کار افتاده کلی گردیده‌اند، طبق مقررات، هم‌طراز کادر نیروهای مسلح تعیین و توسط بنیاد پرداخت خواهد شد.
 تبصره - حقوق وظیفه جانبازان غیرحالت اشتغال مشمول قوانین نیروهای مسلح براساس مقررات مربوط در نیروهای مسلح محاسبه و توسط نیروی مربوط پرداخت می‌گردد.
مشمولین ماده ۳۸ جانبازانی هستند که به تشخیص کمیسیون‌های پزشکی ذیصلاح در بنیاد شهید و امور ایثارگران و نیروهای مسلح از کارافتاده کلی شناخته شده و قادر به کار نباشند. بدیهی است منظور کاری است که به آن در هنگام مجروحیت اشتغال داشته‌اند. جانبازان قطع نخاع از گردن و کمر‌، جانبازان قطع 2 عضو و بیشتر‌، جانبازان 2 چشم نابینا (بصیر) از این گروه هستند.
مشمولین تبصره ماده ۳۸ جانبازانی هستند که خسارت وارده بر عضو یا اعضای آنان و یا میزان کارایی از دست رفته ایشان در حدی باشد که ادامه خدمت برای آنان توأم با ‌مشقت باشد، لکن شخصاً مایل به ادامه خدمت باشند به خدمت ادامه می‌دهند.
ضایعات جسمی این گروه از جانبازان از گروه اول کمتر است‌، ولی مشمول محدودیت‌های گروه اول نمی‌شوند و این موضوع مغایر با بند ۷ سیاست‌های کلی نظام در امور ترویج و تحکیم فرهنگ ایثار و جهاد و ساماندهی امور ایثارگران ابلاغی مقام معظم رهبری است.
گروه اول حقوق حالت اشتغال از بنیاد و گروه دوم حقوق وظیفه از سازمان تامین اجتماعی نیروهای مسلح (ساتا) دریافت می‌کنند که مبالغ دریافتی تفاوت چندانی با هم ندارد. اما تفاوتی که وجود دارد:
الف - برابر ماده ۵۱ قانون جامع خدمات‌رسانی به ایثارگران کلیه دستگاه‌های اجرایی مشمول این قانون موظفند به شهدا و جانبازان 25درصد و بالاتر و آزادگان شاغل مبلغی معادل 25درصد حداقل حقوق کارکنان دولت را که هر سال توسط دولت تعیین می‌شود، به‌عنوان فوق العاده ایثارگری به‌طور ماهانه پرداخت نمایند.
لکن بدون هیچ دلیل منطق و کارشناسی و برابر تبصره۲ همین ماده‌، فوق العاده ایثارگری به جانبازان و آزادگان از کار افتاده کلی که از حقوق حالت اشتغال مطابق مواد (۳۸) و (۳۹) این قانون برخوردار گردیده‌اند تعلق نخواهد گرفت.
حذف این فوق‌العاده برای مشمولین حقوق حالت اشتغال با توجه به تناسب ایثار مورد اشاره در بند ۷ سیاست‌های کلی نظام‌، مغایر این بند و به نوعی تبعیض نارواست.
ب - جانبازان دریافت‌کننده حقوق وظیفه بدون هیچ محدودیتی می‌توانند مجددا مشغول کار شده و هیچ‌گاه تهدید به قطع حقوق وظیفه نشوند. درحالی‌که جانبازان حالت اشتغال مدام با تهدید قطع حقوق مواجه‌اند و فراتر از آن برابر سلیقه شخصی مدیران مافوق از پست‌های مدیریتی خود عزل می‌شوند.
پ - دریافت 2حقوق برای وظیفه بگیران با 2 منشأ ایثارگری و استخدام با مانعی مواجه نیست‌، ولی جانبازان حالت اشتغال‌بگیر با این مشکل مواجه و دستگاه‌های متولی برای آنان مشکل تراشی می‌کنند و مانع پرداخت حقوق حالت اشتغال هستند.