زاویه
مدعیان حقوق بشر با معترضان داخلی چطور رفتار می‌کنند؟
همزمان با شکل‌گیری برخی اعتراض‌های مردم به بعضی مشکلات خود، عده‌ای با سوءاستفاده از اعتراضات مردمی دست به تحریک و ایجاد ناامنی و اغتشاش زده و در 3ماه گذشته تلاش کردند فضای کشور را ملتهب و آن را ناآرام نشان دهند. انجام اقدامات غیرقانونی به نام اعتراض و پوشش سنگین رسانه‌ای آن از سوی رسانه‌های غربی و شبه‌رسانه‌های معاند این فضا را در جامعه بین‌الملل القا کرد که اغتشاشگران همان مردم معترضند. در این رسانه‌ها اینگونه وانمود شد که مأموران امنیتی و انتظامی با رفتاری فراقانونی با اعتراض مسالمت‌آمیز! اغتشاشگران برخورد کرده‌اند و این رفتار سرکوبگرانه پلیس و نیروهای امنیتی را محکوم کردند.
به گزارش همشهری، درست درهمین ایام که شبه‌رسانه‌های معاند و رسانه‌های غربی در حال جهت‌دهی به افکارعمومی هستند، در کشورهای مدعی حقوق بشر پلیس این کشورها با رفتاری سبوعانه با معترضانی که صرفا به‌دلیل مشکلات اقتصادی، گرانی سوخت و نبود آن وارد خیابان شده و دست به تظاهرات مسالمت‌آمیز زده‌اند برخورد می‌کند؛ رفتاری که انتشار آن در رسانه‌ها نشان می‌دهد، خارج از اصول حقوق بشر بوده و مقدار خشونت استفاده شده پلیس در برابر مردم معترض بیش از اندازه بوده است.
با این حال، رسانه‌ها و سران کشورهایی که این روزها به شکل تمام‌وقت در حال انتشار بیانیه‌های سیاسی علیه ایران در محکومیت برخورد با «قاتلان» و«اجرای قانون» بر‌هم زنندگان نظم و امنیت در کشور هستند، در مواجهه با معترضان داخلی، حاضر نیستند در برخورد با مردم، خود از همان نسخه پیچیده‌شده برای ایران استفاده کنند و به شکل دیکتاتورگونه‌ای از مأموران امنیتی و انتظامی خود خواسته‌اند شدیدا با معترضان برخورد کنند.
به‌عنوان مثال در آلمان که این روزها وزارت خارجه‌اش به بیانیه‌خوانی علیه ایران روی آورده است، در سال‌های اخیر و به‌خصوص پس از شیوع ویروس کرونا اعتراض نسبت به عملکرد دولت این کشور هر روز بیشتر از روز قبل شده و نحوه رفتار و عملکرد پلیس آلمان با این معترضان قابل ملاحظه است. با آغاز جنگ روسیه و اوکراین، کشورهای اروپایی با افزایش سرسام‌آور هزینه‌های انرژی، کمبود سوخت، افزایش بی‌سابقه تورم و هزینه‌های زندگی مواجه شدند که این موضوع اعتراضاتی را در این کشورها به همراه داشت؛ اتفاقی که مردم این کشور را راهی خیابان‌ها کرده است اما، پلیس آلمان دربرابر اعتراض مسالمت‌آمیز به اقدامات خشونت‌باری مانند بازداشت و ضرب و شتم شرکت‌کنندگان دست زده و بعد از دستگیری رفتاری خشن با آنان داشته که یادآور رفتار پلیس آمریکا با «جورج فلوید» است.
اما این تنها نمونه از رفتار خشن با معترضان نیست. در انگلستان نیز که این روزها در کنار آلمان برخورد با اغتشاشگران در ایران را محکوم می‌کند و خواهان رعایت حقوق اغتشاشگران! شده است، نخست‌وزیر این کشور مجوز سرکوب گسترده اعتراضات مسالمت‌آمیز مردم این کشور را که خواهان «کنار گذاشته‌شدن نفت» از اقتصاد این کشور هستند و عمدتا از طرفداران محیط‌زیست به شمار می‌روند صادر کرده است. «ریشی سوناک»، اعتراض‌کنندگان را «اقلیتی خودخواه» خوانده که با رفتارهای خود موجب «اخلال و رنج» برای خانواده‌های عادی شده‌اند. در این خبر که بی‌بی‌سی، رسانه طرفدار اغتشاشات در ایران آن را بازتاب داده است نخست‌وزیر انگلیس با ادبیاتی تند خطاب به مأموران امنیتی این کشور گفته است: «من به آنها (پلیس) گفته‌ام هر چه از سمت دولت لازم دارند در قالب اختیارات جدید دریافت خواهند کرد، ما هم‌اکنون یکسری اختیارات جدید را به آنها می‌دهیم و من می‌خواهم از آنها برای استفاده از آنها حمایت کنم.» این اظهارات نخست‌وزیر انگلیس در حالی بیان می‌شد که او و دولت متبوعش، ورود نیروهای امنیتی به مسئله کنترل اغتشاشات و دستگیری افرادی را که با رفتار خود سبب صدمه‌زدن به شهروندان عادی شده‌اند را سرکوبگرانه خوانده و عملا با این اظهارات خود استفاده ابزاری از حقوق بشر را به اثبات رسانده است.
در کانادا نیز که اعضای پارلمان این کشور، داعیه‌دار دفاع از حقوق ایرانیان شده‌اند نیز وضع بهتر از آلمان و انگلستان نیست. سال گذشته کانادا با تظاهرات موسوم به «کاروان آزادی» مواجه بود و در جریان این اعتراضات رانندگان کامیون در سراسر این کشور با حرکت به سمت پایتخت، اقدام به برگزاری اعتصاب گسترده‌ای کردند. این اعتراضات علاوه بر پایتخت کانادا در شهرهای دیگر در سراسر این کشور برگزار شد و در جریان آن پلیس برای متفرق‌کردن شرکت‌کنندگان به اقدامات خشونت‌باری دست زد. توقیف خودروها، صدور قبض‌های جریمه و ضرب و شتم شرکت‌کنندگان و بازداشت‌های گسترده تنها بخشی از اقدامات پلیس کانادا برای متوقف‌کردن این روند بود. با این حال، هیچ‌یک از اعضای پارلمان کانادا از حقوق معترضان این کشور دفاع نکردند و حتی با آن همراهی نیز کردند اما اعضای همین پارلمان در مداخله‌ای آشکار در امور داخلی ایران به یکی از کشورهای حامی اغتشاش در جهان تبدیل شده است و با انواع حمایت‌ها از جریان‌های ضد‌انقلاب در این کشور حمایت کرده و بانی تصویب قطعنامه‌های حقوق بشری! علیه ایران می‌شود؛ کشوری که هنوز پرونده جنایتش در ماجرای کودکان بومی این کشور و تجاوز به آنان باز است و تاکنون به هیچ مرجع حقوق بشری نیز بابت این جنایت پاسخ نداده است.
