چیزی حدود 3ماه از بازگشت بحثبرانگیز کارلوس کیروش به فوتبال ایران میگذرد. بهخصوص آن اوایل که مربی پرتغالی کار را دست گرفته بود، شاهد تمجیدهای بسیار زیادی از او بودیم. یکی از رکوردداران ستایش از کارلوس هم مهدی محمد نبی بود. دبیرکل پیشین فدراسیون فوتبال، بیوقفه قربان صدقه کیروش میرفت. او جملات زیادی در حمایت از این مربی به زبان میآورد که بدون تعارف برخی از آنها از شدت اغراق، مشمئزکننده بود. بعد از بازی با انگلیس، خیلی از حامیان کیروش دست نگه داشتند، اما نبی ولکن نبود. او پس از بازی با ولز در اظهارنظری عجیب گفت: «همه برنامهریزیهای کیروش برای پیروزی در برابر یک تیم بریتانیایی بود که همین اتفاق هم رخ داد.» یعنی ایران قرار بود بین انگلیس و ولز یکی را ببرد که قرعه به نام ولز افتاد. خب چرا؟ این چه استدلالی است؟
حالا و حتی بعد از پایان جامجهانی هم حمایتهای عجیب نبی از کیروش ادامه یافته است. جملاتی که او اخیرا به زبان آورده، واقعا حیرتانگیز است. سرپرست تیم ملی در جامجهانی میگوید گروه ایران یکی از سختترین گروههای این مسابقات بود. حقیقتا چهکسی در جهان فوتبال حاضر است چنین گزارهای را بپذیرد؟ اگر گروه ایران سخت بود، ژاپنیها چه باید بگویند که با اسپانیا و آلمان همگروه بودند و هر دو تیم را بردند؟ نبی میگوید: «نمایش ایران برابر ولز را در 30سال اخیر ندیده بودم.» البته که تیم ملی در برابر ولز نمایش خوبی داشت، اما شاگردان کیروش تیمی را بردند که بیش از 60سال در جامجهانی حضور نداشت و سطحش مشخص بود. از همه عجیبتر اما جایی است که نبی همچنان از ادامه حضور کارلوس در فوتبال ایران دفاع میکند. این بخش از سخنان او را بخوانید: «من روی کسی تعصب ندارم، اما کیروش صاحب کتاب و روش است. ما باید از ایشان در بخشهای مختلف استفاده کنیم. البته این موضوع را هم در نشست هیأترئیسه بررسی میکنیم.»
نبی راست میگوید. او روی کیروش تعصب ندارد، چون این حجم از شیفتگی و ذوب شدن در یک آدم، در کلمه ساده «تعصب» نمیگنجد. مگر میشود یک مربی در 3جامجهانی و 2جام ملتها ناکام بماند و با مسنترین و بیآیندهترین تیم تاریخ ایران بدترین شکست ادوار را در قطر تجربه کند و برگردد، اما هنوز چنین حمایتی از او صورت بگیرد؟
شیفتگی تا این حد؟
در همینه زمینه :
سوژه روز