غرب و زن، زندگی، آزادی

سید محمدرضا واحدی

پیشتر گفتیم که اسلام نخستین مکتب طرفدار زن و عمل‌کننده به مفهوم زندگی و آزادی برای زن است. دیدگاه بعضی از مکاتب را در مورد زنان دیدیم و نگاه اسلام را هم مروری مختصر کردیم. کیست که نداند اسلام زمانی به زن حق زندگی داد که دختران را زنده به‌گور می‌کردند و برای زن حق حیاتی قائل نبودند مگر برای تولید مثل و بهره‌وری جنسی. حتی در مکاتب و قبایلی غیراز قبایل جاهلیت شبه جزیره العرب نیز با دختران و زنان بدترین رفتارها می‌شد و اگر هم زنده به‌گورشان نمی‌کردند، با بلاهای دیگری زنان را از اراده شخصی و حق زندگی سالم محروم می‌کردند. مثلاً پای دختران را از خردسالی در قالب می‌گذاشتند که پایش رشد نکند و وقتی بزرگ شد نتواند طبق اراده و خواسته خود به جایی برود یا فرار کند. در طول تاریخ از این دست ستم‌ها در حق زنان زیاد بوده و هر ملت و آیینی به‌نحوی زن را موجودی زائد و جنس دوم و طفیلی خلقت می‌دانسته است. اما اسلام برای زن آزادی در انتخاب نوع زندگی، آزادی در انتخاب شوهر، آزادی در انتخاب شغل، آزادی در شرط‌گذاری برای شوهر هنگام ازدواج و آزادی‌های دیگری را نیز قائل شد. بیایید انصاف را ملاک قرار دهیم و به موضع غرب و کلاً جوامع غیراسلامی و غیردینی نسبت به زندگی و آزادی زن نگاهی واقع‌بینانه داشته باشیم. غرب از شعار آزادی و زندگی زن چیز دیگری می‌خواهد که آن را با این شعار تزیین می‌کند. نگاهش به زن یک نگاه ابزاری است و اگر از آزادی زن می‌گوید، منظورش آزادی در کامجویی و کام‌دهی به ارباب قدرت و ثروت است. اصولاً زندگی زن در غرب از بیخ و بن برای التذاذ مردان است و برای مطامع و سوداگری کمپانی‌ها و افراد سودجو. آیا این آزادی واقعی است؟ زن آزاد است که با هر که می‌خواهد دوست شود، درست؛ اما آیا این آزادی است و یک زن عاقل و هدفمند و آشنا به ارزش‌های زنانه باید به این مقدار راضی شود؟ این چه زندگی و چه آزادی است که با مشابه‌سازی‌ زنان با مردان، آنان را مثل رُبات‌های کارگر ساخته‌اند که اگر کار نکنند هشت‌شان گرو نُه‌شان است. به بهانه تشابه و تساوی حقوق زن و مرد و تحت عنوان حق زندگی و آزادی، ‌شأن و ارزش زن را از یک کدبانو و ملکه خانه و موجودی قابل احترام در خانواده و جامعه تنزل داده و به کارگری تبدیل کرده‌اند که باید هم‌دوش مرد کار کند وگرنه باید از گرسنگی بمیرد. از دوستانی که در اروپا زندگی می‌کنند بسیار شنیده‌ایم که در بسیاری از فرهنگ‌های غربی اگر زنی بخواهد با شوهرش به رستوران یا کافه برود باید دانگ خودش را حساب کند، آیا این ارزش است؟ بعد از رنسانس و انقلاب صنعتی بلایی بر سر زن آمد که ابزاری شد در اختیار کمپانی‌های سودجو برای تبلیغات کالاهای تجاری، برای صنعت مد، برای جذب مشتری و مهم‌تر از همه صنعت پورن که امروز در دنیا جزو صنایع بسیار پُر درآمد سرمایه‌داران و کمپانی‌های صهیونیستی است.
واقعاً بسیار ساده‌اندیشی است که زن، آزادی را در نوع پوشش بداند و اندام خود را در معرض دید هوسبازانی قرار دهد که هم منت سرش بگذارند که ما به تو آزادی دادیم و هم از اندام او در تبلیغات تجاری بهره ببرند. ساده‌اندیشی است که زن، آزادی و زندگی خود را در دوستی و آشنایی و رفت‌وآمد با مردان ببیند و نفهمد که با این شعارها بازیچه دست شهوترانان قرار گرفته است.
واقعاً چه ارزشی دارد این آزادی؟ بله، زن می‌تواند آزادانه انتخاب کند که در صنعت پورن پولدارها را پولدارتر و جیب آنها را پرتر کند، اما این آزادی نیست. این در واقع یک نوع بردگی است؛ بردگی جنسی که از همه انواع بردگی بدتر و تحقیر کننده‌تر است. یعنی زنان دیگر اختیار جسم خود را ندارند چه رسد به اختیار امور زندگی خود را. امروز به اعترافات زنانی که آزادی را در این نوع رفتار دیده‌اند و خود را در اختیار هوسبازان و شهوترانان قرار دادند دقت کنید که همه از درد و رنج تحمیل شده بر خودشان می‌گویند. زار می‌زنند و از تنهایی خود می‌نالند و از پشیمانی‌هایی می‌گویند که البته دیگر سودی به حالشان ندارد. به افسردگی‌ها و میزان خودکشی‌هایی که در میان زنان مثلاً آزاد در جوامع غربی نگاه کنید و آن را با میزان افسردگی و خودکشی‌های زنان مسلمان و متعهد مقایسه کنید.
امیدی که در میان زنان مسلمان که غربیان آنها را غیرآزاد می‌دانند و برایشان شعار زن، زندگی، آزادی سر می‌دهند، در میان هیچ‌کدام از زنان خودشان وجود ندارد.آنها دارند با این شعارها و دروغ‌ها زنان مسلمان را می‌فریبند تا تعداد افراد اردوگاه شیطانی خویش را بیشتر کنند. آری، شیطان و شیطانیان ظاهر‌سازی‌ می‌کنند و ظاهر کثافت کاری خودشان را زیبا جلوه می‌دهند تا طرفدار و خریدار پیدا کنند. چرا ما باید به زیبانمایی‌ها و زرق و برق کلام و تبلیغات فریبنده غربی‌ها دقت کنیم و باطن آن را نبینیم؟ قرآن می‌فرماید: شیطان اعمال پیروان خود را برایشان تزیین می‌کند.
یعنی خیال می‌کنند کارشان خوب و شایسته ‌است، درحالی‌که واقع اعمالشان عین زشتی و پلیدی است.