چه تعجبی دارد؟

هر چه از مراحل مختلف جام‌جهانی عبور می‌کنیم، آمار و ارقام جزئی‌تری در مورد این مسابقات منتشر می‌شود که طبیعتا بعضی از آنها جالب توجه است. بخشی از آماری که به تازگی منتشر شده، نشان می‌دهد تیم ملی ایران از نظر بازیسازی و پاسکاری بدترین وضعیت ممکن را بین آسیایی‌ها داشته است. تعداد پاس‌های تیم ایران در 3بازی مرحله گروهی حتی به عدد هزار هم نرسید. شاگردان کارلوس کی‌روش مجموعا 982پاس دادند که 835تای آنها سالم بود. این در حالی است که مثلا کره‌جنوبی 1866پاس ثبت کرده بود که 1607تا از آنها درست بوده است. این یعنی تعداد پاس‌های سالم کره‌جنوبی تقریبا دو برابر ایران بوده است. البته که آمار بازی با برزیل در یک‌هشتم نهایی هم به کره‌جنوبی اضافه شده، اما باز فاصله معنادار موجود بین 2 تیم قابل کتمان نیست.
ضعف عجیب بازیکنان ایران در این زمینه البته چندان هم جای تعجب ندارد؛ مخصوصا اگر به ارنج پر از هافبک تدافعی و سیستم سراسر دفاعی کارلوس کی‌روش نگاه کنیم. به هر حال قرار است پاس‌ها را بازیکنان خلاق و هافبک‌های نفوذی بدهند، اما اولویت کی‌روش با پر کردن تیم از بازیکنان دفاعی است. این اتفاق مثلا در دیدار با انگلیس باعث شد همه‌‌چیز با هم از دست برود. باور می‌کنید ایران در نیمه اول این بازی فقط 46پاس داشت؟ تازه از این تعداد هم 4پاس با شروع مجدد از میانه میدان بود؛ یکی اول بازی و 3تای دیگر بعد از دریافت 3گل!