حل یک اشکال مشهور!

حجت‌الاسلام محسن قنبریان: آیا اگر صدا‌و سیما زنان بدحجاب را در مراسم مذهبی و انقلابی نشان دهد دچار تناقض شده‌ایم؟ خیر اصلا تناقض نیست و باز هم باید - اگر بودند - نشان‌شان دهیم! به لحاظ اصولی گاهی انجام یک واجب، اجابت یک کار خیر، رعایت یک ارزش، با یک حرام، ناهنجاری و ضد‌ارزش در هم ادغام می‌شوند! مثلا در نماز، چشمت نگاه حرامی بکند! در کار خیری مشارکت کنی اما همزمان از کسی غیبت کنی! در این موارد نمازت قضا نمی‌خواهد، هرچند نگاهت هم حرام بوده است! کار خیرت خوب اما غیبت‌کردنت هم بد بوده است! (اصولیون این را «اجتماعِ امر و نهی موردی» می‌خوانند.) بدحجابی در راهپیمایی‌های انقلابی هم همینطور است؛ یک کار ارزشی با کاری اشتباه ادغام شده است! راهپیمایی‌اش قبول است و قابل تحسین، بدحجابی‌اش هم حرام است! حالا اگر مثل همان زن بدحجاب خواست واجب دیگری را انجام دهد، مثلا:   یک روحانی و حتی مجتهد یا مسئول حکومتی با زی اشرافی را نهی از منکر کند!   یک محجبه را به‌خاطر یک تخلف قانونی یا اخلاقی نهی کند!   یک وزیر و حتی رئیس‌جمهور را به خاطر تخلف وعده‌ای توبیخ کند!   پلیس یا حتی رئیس پلیس را به خاطر تخلفی از ضوابط -که تکذیب نشده- نصیحت و نهی از منکر کند!   و... آیا اینجا بدحجابی و بی‌حجابی‌اش مانع انجام این تکلیف است؟! آیا طرف‌های مقابل او حق دارند به‌خاطر بدحجاب بودن، مانع حضور او در محل و نهی از منکرش شوند؟! آیا ضبط و پخش چنین صحنه‌ای توسط صدا و سیما، حکمی مغایر با حضور مثل او در راهپیمایی دارد؟! برای نهی از منکر یا پخش رسانه‌ای آن حتما باید روسری بپوشد؟! آیه ۷۱ توبه برای امر به معروف و نهی از منکر، به همه زنان و مردان جامعه اسلامی، ولایت داده است! شرط آمر به معروف و ناهی از منکر، عدالت نیست؛ پس بی‌حجاب هم این ولاء را دارد! بدون استقرار این ولاء طرفینی، جامعه به دو طبقه: همیشه امرکن/ همیشه امرشو تقسیم می‌شود. این گسل به مرور مقاومت مدنی می‌زاید. پس فوری‌ترین کار برای شکستن آن گارد و گسل اجتماعی، احیای این ولاء عمومی و طرفینی است.