در باب نماز اول وقت

در منابع دینی، سخنان فراوانی از زبان پیشوایان پاک در باب فضیلت‌های نماز اول وقت، نقل شده است. اینجا اما نگاهی انداخته‌ایم به سیره رفتاری امیرالمؤمنین علیه‌السلام در باب نماز اول وقت.
برخی مورخان نوشته‌اند: در بحبوحه پیکار نفس‌گیر صفین، حضرت را مشاهده کردند که حین پیشروی و خط شکنی، هر چندوقت یک‌بار سر به آسمان بلند می‌کند و فرو می‌اندازد. علت را پرسیدند. فرمودند: خورشید را می‌پایم ببینم وقت نماز ظهر شده یا نه. کسی گفت: یا علی! ما اکنون در میان معرکه‌ جنگیم، شما به نماز اول وقت فکر می‌کنید؟! فرمودند: آیا جنگ ما با شامیان جز برای اقامه نماز است؟
(حلیه الابرار، ج 1، ص 321)
وقتی حضرت امیرالمومنین(ع) محمد بن ابی بکر را بر فرمانداری مصر گمارد در ضمن دستورالعملی به او خاطرنشان کردند: نماز را در وقت اختصاصی‌اش بخوان. به‌خاطر فراغت و بیکاری، آن را پیش از وقت به جا میاور و به‌خاطر اشتغال به کار، آن را به تأخیر میانداز. یادت باشد تمام اعمالت در گرو قبولی نماز توست.
(نهج‌البلاغه، نامه 27)