شیخ طوسی

کتاب«شیخ طوسی» نوشته‌  فریدون حیدری ملک، شرح حالی از زندگی فقیه و مجتهد بزرگ شیعی، ابوجعفر محمدبن‌حسن طوسی است که از او به‌عنوان رئیس طایفه شیعه یاد می‌کنند. این اثر یکی از کتاب‌های مجموعه فرزانگان به‌شمار می‌رود. ابوجعفر محمدبن حسن طوسی مشهور به شیخ‌الطائفه یکی از بزرگ‌ترین فقیهان شیعی قرن چهارم بود که تا سال‌ها پس از مرگش نیز، آثار و اندیشه‌هایش تأثیرات فراوانی روی عالمان پس از خود گذاشت. 
او نویسنده 2کتاب ارزشمند و مهم به‌نام‌های «التهذیب» و «الاستبصار» است که جزء کتب اربعه جوامع حدیثی شیعه به‌شمار می‌رود و به غیراز آن، نوشته‌های فراوانی در حوزه علم کلام، رجال و درایه و فقه دارد. شیخ طوسی در سن 23سالگی از خراسان به عراق رفت و زیرنظر استادانی چون شیخ‌مفید و سیدمرتضی به علم‌آموزی مشغول شد. پس از آن چنان در عرصه فکری و علمی خود، توانمند شد که خلیفه عباسی کرسی تدریس علم کلام شهر بغداد را به او داد و بعدها نیز به نجف رفت و حوزه علمیه آنجا را رونق بخشید. به‌گفته‌ بسیاری از اندیشمندان، شیخ طوسی توانست مکتب اجتهادی فقه جعفری را در مقابل مکتب‌های فقهی اهل سنت به جایگاهی ویژه برساند و به آن استقلال بخشد. علامه حلی که یکی از عالمان پس از ایشان بوده، از شیخ به‌عنوان رئیس طایفه شیعه نام می‌برد. سرانجام این عالم بزرگ شیعی در سال460 قمری در شهر نجف درگذشت و خانه‌اش به مسجدی تبدیل شد که هم‌اکنون به مسجد طوسی معروف است.