زبان زرگری زنان چین

زبان‌ها، برای مرتبط کردن انسان‌ها با هم خلق و اختراع شده‌اند اما برخی از آنها، صرفا با این هدف اختراع شده‌اند که بین انسان‌های خاصی قابل فهم باشند و درواقع دیواری بین آنها و دیگران ایجاد کنند. معروف‌ترین نمونه این زبان‌ها در ایران، زبان زرگری است. اما ما تنها ملتی نیستیم که زبان‌های مخصوصی برای پنهان کردن و محدود کردن دایره ارتباطمان ایجاد کرده‌ایم. در چین، حدود 2قرن پیش، زنان برای خود زبانی اختراع کرده‌اند تا از شر تسلط و سایه سنگین مردان خلاص شوند. و این زبان کاملا زنانه، حالا دوباره در این کشور محبوب شده است. این زبان، در استان هونان اختراع شده و راهی برای ارتباط زنان با یکدیگر بوده و درواقع نخستین زبان دنیاست که اختصاصا توسط زنان و برای ارتباط با یکدیگر اختراع شده است. این زبان که نوشو خوانده می‌شود، در لغت به‌معنای «نوشته‌های زنان» است. زنان، که عمدتا تحت تسلط مردان و از تحصیل محروم بودند، در جامعه مردسالارانه استان هونان، به یکدیگر کمک می‌کردند تا با استفاده از خط و نوشته‌های مخصوص خود، این زبان را یاد بگیرند و با هم ارتباط برقرار کنند. این زبان، اساس رشد فعالیت‌ها و فرهنگ زنان در این بخش از چین شد که همچنان در سراسر این کشور، متمایز است.
دنیای خارج از این منطقه، تازه در دهه1980 میلادی متوجه شد که چنین زبانی وجود دارد. امروزه، 2دهه بعد از مرگ آخرین سخنور این زبان، زنان دوباره به آن توجه نشان می‌دهند و نوشو دوباره جان گرفته است.
این زبان در دوران اوج به کارگیری‌اش، در 4شهر و 18روستا مورد استفاده قرار می‌گرفته است. بعد از کشف آن، مقامات فرهنگی در چین به آن علاقه نشان دادند و چند سخنور زنده آن را شناسایی کردند. در سال2006، این زبان به عنوان میراث ملی فرهنگی شناخته شد و یونسکو هم آن را به رسمیت شناخته است. یک موزه مخصوص به این زبان هم احداث شده تا تحقیقات روی آن را متمرکز کند.
هرچند امروزه این زبان یک دستاورد فرهنگی زنان خوانده می‌شود، شروع آن به دلایل متفاوتی بوده؛ زنان در قرون گذشته، به‌شدت در جامعه مردسالارانه چین نادیده گرفته می‌شدند و حتی حق تحصیل هم نداشتند و این زبان، درواقع برخاستن زنان علیه این فرهنگ حاکم بر جامعه بوده است.
با اینکه این زبان زنانه است، احیای آن مدیون یک محقق مرد به نام ژو شویی است که نخستین فرهنگ لغات آن را در سال2003 منتشرکرده است.