حضانت فرزند

باتوجه به مبانی فقهی و قوانین کشورمان عاملی که باعث ایجاد حق حضانت فرزند برای والدین می‌شود، بلوغ کودک است که طبق قانون برای دختران ۹ سالگی و برای پسران ۱۵ سالگی به‌عنوان سن حضانت درنظر گرفته شده است. بعد از طلاق زوجین، ابتدا حضانت فرزندان تا سن ۷ سالگی (دختر و پسر) با مادر است و پس از آن تا به سن بلوغ رسیدن با پدر است. پس از رسیدن به سن بلوغ فرزندان می‌توانند برای ادامه زندگی با هرکدام از والدین تصمیم‌گیری کنند. اما در مواقعی که والدین درخصوص حضانت فرزندان اختلاف داشته باشند در نهایت دادگاه است که برای حضانت فرزندان و شرایط آن حکم صادر می‌کند. درصورت اعتیاد داشتن یا عدم‌صلاحیت پدر، حضانت فرزند بعد از ۷ سالگی تا زمان بلوغ به مادر واگذار می‌شود البته اگر مادر نیز شرایط نگهداری نداشته باشد (اعتیاد یا غیره) حضانت از وی سلب می‌شود. نکته حائز اهمیت درمورد حضانت فرزندان این است که پدر در تمام مدتی که نگهداری و حضانت با مادر است موظف به پرداخت همه هزینه‌ها و مخارج مربوط است.
با توجه به ماده ۲۹ قانون حمایت از خانواده، دادگاه خانواده مکلف به تصمیم‌گیری برای نگهداری فرزندان دختر کمتر از ۹ سال و پسران کمتر از ۱۵ سال هستند. همچنین دادگاه موظف است در مورد حضانت فرزندان در هر نوع طلاقی تصمیم‌گیری کند. چنانچه زوجین برای طلاق توافقی اقدام کنند، باید در مورد حق حضانت فرزندان، میزان ملاقات طرف مقابل با فرزندان، پرداخت نفقه فرزندان و میزان نفقه به توافق برسند. دادگاه نیز موظف است در تعیین حضانت فرزندان بعد از طلاق، مصلحت آنها را درنظر داشته باشد.