حساسیت مثبت به نقدها نشان دهیم

محمدحسین ضمیریان-معاون اندیشگاه گام دوم

اگر ثبات سامان سیاسی در کشورها هدفی برای حکمرانی و حکومت‌مداری باشد، یکی از لوازم این ثبات حرکت روبه پیشرفت کشورها خواهد بود. البته نباید رکود و رخوت را با ثبات اشتباه گرفت؛ زیرا این ‌دو ضد‌ثبات و ضد‌سامان سیاسی هستند و جامعه را دچار پژمردگی می‌کنند. ثبات هر حکومتی در گرو درک مخاطرات پیش‌رو نیز هست؛ چراکه موفقیت هر نظریه‌، ساختمان و ساختاری به مقاومت در برابر توفان حوادث نظری و عملی بستگی تام دارد. مهم این است که ساختار بتواند در برابر حوادث بی‌قرارساز از خود پایداری نشان دهد. هر عامل اخلال و هر تحول سریعی آن هم در شرایط پیچیده امروزی بوته آزمونی برای آزموده ‌شدن و پختگی هرچه بیشتر نظام‌های سیاسی است.
حوادث و مسائل، پیش‌روی نظام سیاسی همه جوامع قرار دارد، اما توان تحلیل مبتنی بر حکمت و فلسفه‌ای عمیق با نظر به آینده و توان حل مسئله برای همه جوامع امکان‌پذیر نیست؛ حوادثی که ثبات سیاسی را به محاق می‌برند و از این رو، حفظ توان تحلیل و فضای آزاد فکری بزرگ‌ترین خدمت به جامعه و نظام سیاسی است.
شناخت جغرافیای مسیر پیشِ‌رو و عوامل تولیدگر در پهنه سرزمینی و اتخاذ موضع درست در تحلیل مسائل، ما را به داشتن تفکری عمیق رهنمون می‌کند؛ به‌خصوص برای انقلاب اسلامی که با انقلاب‌ها و جنبش‌های دیگر در جهان متفاوت است و اتفاقاً این تفاوت و تمایز گفتمانی، خود مزیت انقلاب اسلامی نیز هست.
وجه تمایز انقلاب اسلامی در تأکید بر ارزش‌های فطری بشر چون «آزادی، اخلاق، معنویت، عدالت، استقلال، عزت، عقلانیت و برادری» که در همه‌عصرها تداوم سرشت انسانی بر آن جریان دارد، در تصویرسازی آینده بسیار مؤثر است و حفظ این مزیت مبارک باعث جلب حمایت و علاقه‌مندی آحاد و ابنای بشر و حفظ تصویر متعالی انقلاب خواهد بود.
اگر زمین خودی و زمین دشمن را بشناسیم، با هیچ ترس و با حداکثر امید، شاهد آب‌رفتن جبهه خصم انقلاب خواهیم بود، اما اکنون تنها وظیفه ما تعمیق فلسفه عملی و حکمت آرمانی انقلاب در چارچوب «نظریه نظام انقلابی» است تا طرح فردا هر روز وضوحی بیشتری بیابد. این مهم در درک اولیه و اجمالی از مسیر گام اول انقلاب اسلامی محقق شده است.
ثبات سامان سیاسی که در ابتدا به‌عنوان هدفی میانی برای حکومت‌ها درنظر گرفته شد، امکان‌پذیر نیست؛ مگر اینکه در فضای آزادفکری و با فکری باز همه، اعم از مردم و مسئولان «به نقدها حساسیت مثبت نشان داده و آن را نعمت خدا و هشداری» برای آینده درنظر بگیرند. استعانت از همبستگی داخلی و تمسک به حقیقت اسلام که قرن‌ها برای مردم ایران دلیل تداوم است در ذیل زعامت رهبری مسیرشناس، تصویرپرداز و تمایزساز می‌تواند آینده‌های پیچیده را هرچند مسیری صعب، اما طی‌شدنی جلوه دهد و امید، اکسیر بی‌پایان این راه است.