نماز باران از قطر تا ایران
مریم ساحلی _ روزنامهنگار
قطریها نماز باران خواندند؛ آیین نیایشی که با حضور امیر و تنی چند از سران این کشور برگزار شد تا آوای طلب باران از خاک سرزمینشان روانه آسمان شود.
خبر برگزاری این نماز از سوی بسیاری از رسانههای کشور ما مورد توجه قرار گرفت، اما آنچه کمتر بدان پرداخته شد، این است که قطر سالهاست با معضل کمآبی دستبهگریبان است و مسئولان این کشور در کنار نماز و دعا، همواره تلاش کردهاند تا با فراهم آوردن زیرساختهای لازم و تدبیر و دوراندیشی، اهالی این کشور را از سایه سیاه کرکس کمآبی دور نگه دارند. واقعیت این است که قطر از لحاظ منابع آبی تجدیدپذیر در رده کشورهای بسیار خشک قرار دارد اما با همه این احوال، مسئولانش از سالها پیش به فهم و درک درستی از شرایط این کشور رسیدهاند و با استفاده از راهکارهای مناسب، نظیر شیرین کردن آب، بازیافت فاضلاب و استفاده صحیح از منابع آب زیرزمینی توانستهاند در مسیر رشد و توسعه حرکت کنند و البته این همان مسیری است که ما طی نکردهایم.
از یاد نبردهایم که همین چند روز پیش اعلام شد که تهران فقط برای ۱۰۰روز آب دارد. اگرچه همان موقع این خبر تکذیب شد اما موضوع کم آبی همچنان به قوت خود باقی است. همچنین کمآبی مشکلی نیست که بشود با برنامهریزی کوتاهمدت به رفع آن پرداخت. اما از یاد نباید برد که متأسفانه استفاده نادرست از منابع آبی، هدررفت آب و اثرات تغییر اقلیم، حکایت امروز و دیروز نیست. بدینترتیب، حال باید پرسید، تاکنون چه میزان برنامهریزی و اقدام مناسب با تکیه بر اصول توسعه پایدار، در راستای حل این معضل که بسیاری از نقاط ایران به آن دچارند، انجام گرفته است؟ به گمانم ما اکنون، هم باید نماز باران بخوانیم و هم باید برای طلبِ تعهد، خردورزی و تدبیر دعا کنیم.