رها کردن پزشکی به شوق دفاع از وطن

آزاده سلطانی _  روزنامه‌نگار

ابراهیم خسروآبادی، دانشجوی رشته پزشکی و از حافظان قرآن بود. او سال 1362درس و دانشگاه را رها کرد تا همراه با بسیجیان داوطلبانه به جبهه برود. چرا که معتقد بود جبهه دانشگاهی است که می‌تواند با کمک به مداوای مجروحان دین خود را برای دفاع از کشورش ادا کند. کتاب «آیه‌های سرخ» به اهتمام رحیم قربانی تحقیق و پژوهشی است که به معرفی شهدای قرآنی پرداخته شده است. این کتاب کاری از سوی مرکز مطالعات پژوهشی 27بعثت و سازمان قرآن و عترت بسیج سپاه محمد رسول‌الله(ص)است که در بخشی از آن به زندگی شهید ابراهیم خسروآبادی، یکی از قاریان قرآن پرداخته است.

متولد 7مهر 1343در روستای خسرو آباد سبزوار بود. 6ساله بود که خانواده‌اش به تهران مهاجرت کردند. دوره ابتدایی و راهنمایی و بخشی از مقطع دبیرستان را در مدارس تهران تحصیل کرد. ابراهیم در مسجد امام حسین(ع) وحیدیه نارمک و مسجد امام حسن مجتبی(ع) در میدان امامت در جلسات قرآنی و مذهبی شرکت می‌کرد و به‌دلیل علاقه‌ای که به تلاوت قرآن داشت توانست پیشرفت زیادی در قرائت و حفظ قرآن داشته باشد. وقتی ابراهیم به‌عنوان نفر اول مسابقات قرائت قرآن مسجد امام حسن مجتبی(ع) معرفی شد، کتاب‌های استاد شهید مرتضی مطهری را هدیه گرفت. خانواده شهید ابراهیم خسروآبادی، آن روز برق شادی و شعفی که اسماعیل هنگام دریافت جایزه داشت را به‌عنوان خاطره‌ای خوش هنوز به یاد دارند. خانواده خسروآبادی، سال 1359برای آبادی زمین‌های کشاورزی‌شان به سرزمین پدری در اطراف سبزوار برگشتند و ابراهیم دو سال آخر دبیرستان را در مدرسه ابن‌یمین سبزوار پشت سر گذاشت. او در کنار درس، همراه روحانی روستا، پیگیر برگزاری جلسات قرآن و دعای کمیل در شب‌های جمعه بود و همان سال ابراهیم توانست، در مسابقات قرآن آستان قدس رضوی، رتبه چهارم قرائت قرآن را به‌دست آورد.

دانشجوی پزشکی سر از جبهه‌ها در آورد
 زمان دیپلم او مصادف با انقلاب فرهنگی شد و به همین دلیل وقفه‌ای در رفتن به دانشگاه داشت. او سال 1360وارد دانشگاه تربیت معلم با گرایش دبیری ریاضی شد، اما در سال 1361به‌دلیل علاقه به رشته پزشکی، با تغییر رشته تحصیلی دوباره در کنکور سراسری شرکت کرد و در رشته پزشکی دانشگاه تبریز پذیرفته شد. او که در کنار تحصیل در دانشگاه به حفظ قرآن هم پرداخته بود توانست نیمی از قرآن مجید را حفظ کند. همزمان با اعزام داوطلبانه جوانان به جبهه، تصمیم گرفت نقش خود را در حفظ مرز و بوم و دفاع از کشورش ایفا کند. در شهریور سال 1362مصادف با عید غدیرخم همراه با بسیجیان مسجد ابوالفضل(ع) منطقه افسریه تهران در لشکر محمد رسول‌الله(ص) ثبت‌نام کرد و بعد از یک ماه دوره آموزشی به‌عنوان امدادگر به جبهه اعزام و در بهداری لشکر 27محمد رسول‌الله(ص) مشغول خدمت شد.
ابراهیم خسروآبادی به‌عنوان امدادگر گردان مالک اشتر خدمت کرده و در داروخانه لشکر فعالیت داشت. تسلط او به زبان عربی موجب شد تا در مقدمات عملیات به‌عنوان نیروی شناسایی در خط مقدم همکاری کند. او در کنار فعالیت‌های رزمی، از برنامه‌های قرآنی نیز غافل نبود و در مسابقات حفظ و قرائت قرآن مجید که در لشکر محمد رسول‌الله(ص) برگزار شده بود، شرکت کرد و رتبه اول را به‌دست آورد. همچنین با شرکت در مسابقه حفظ خطبه متقین از نهج‌البلاغه، در لشکر اول شد.

شهادت و بازگشت بعد از 10سال 
ابراهیم در عملیات والفجر ۴ در آبان‌ماه سال ۱۳۶۳ در ارتفاعات پنجوین عراق مفقود‌الاثر شد و پیکرش ۹ سال بعد در تاریخ ۲۸ مهرماه ۱۳۷۲ به میهن بازگشت و در بهشت زهرا(س) آرام گرفت. به‌گفته همرزمانش او بعد از اتمام مرحله اول عملیات والفجر4، 48ساعت مفقود شد و سپس همراه 18نفر مجروح به منطقه خودی بازگشت. در ادامه عملیات، نبرد سختی در ارتفاعات کانی‌مانگا و قله 1904در گرفت. ابراهیم برای کمک به مجروحان به خط مقدم رفته بود و دیگر از آنجا بازنگشت. آنجا به‌دست نیروهای گارد ریاست‌جمهوری دشمن افتاد و آنها به مجروحان تیر خلاص می‌زدند.

جبهه دانشگاهی خودسازی است
ابراهیم خسروآبادی در وصیت‌نامه‌اش با تأکید بر ضرورت حضور در جبهه نوشته بود: «این در ذهن‌تان باشد این جبهه نیست که به شما احتیاج دارد بلکه این شما هستید که به جبهه نیاز دارید. اکنون جبهه دانشگاهی جهت خودسازی است و جایی برای آزمودن خود. اگر توفیق شهادت نصیبم شد، لباس نظامی مرا که داخل ساکم است به کسی بدهید که به جبهه بیاید.»

در بخشی دیگر از وصیت‌نامه شهید آمده:
«شما را وصیت می‌کنم به اینکه رهرو راه امام باشید و مطیع محض اوامر ایشان برای همیشه بمانید. او نایب برحق امام زمان(عج) است و مخالفت با او مخالفت با اسلام است. خانواده عزیزم شعائر اسلامی یادتان نرود. مادر و خواهرانم حجاب اسلامی یادتان نرود. شما باید زینب‌وار از سنگر حجاب بر خصم درون بتازید و نشان دهید که زنان مسلمان کم از مردان ندارند. فریاد‌گر خون شهدا باشید، تهی‌دستان را فراموش نکنید، انفاق کنید و خمس و زکات یادتان نرود.»