سینما در وضعیت خوبی به سر می‌برد

سعیده مرادی

برای علاقه‌مندان سریال‌های تلویزیونی به‌ویژه برنامه‌های طنز، «داریوش سلیمی» نام و چهره‌ای آشناست. سریال‌های «نوروز رنگی» و «افرا» ازجمله آخرین کارهای سلیمی در تلویزیون در 2ژانر مختلف و متفاوت یعنی طنز و درام است که با استقبال بینندگان هم روبه‌رو شد. سلیمی از این دست کارهای ماندگار و پرطرفدار در کارنامه کاری‌اش کم ندارد، ازجمله سریال‌های «آیینه عبرت»، «مسافری از هند»، «او یک فرشته بود»، «چهاردیواری» و... که با وجود گذشت این همه سال تماشای بازپخش آنها در برخی از شبکه‌های تلویزیونی هنوز هم خالی از لطف نیست. در سینما هم هرچند سلیمی مانند تلویزیون پرکار نبوده است، اما آثار ماندگاری چون «روز واقعه» را در کارنامه دارد. به بهانه پخش‌شدن سریال «بی همگان» از شبکه سوم سیما که آخرین کار داریوش سلیمی است، گفت‌وگویی با این بازیگر با‌سابقه سینما و تلویزیون انجام داده‌ایم که خواندن آن خالی از لطف نیست.

    درخصوص سریال بی‌همگان و نقشی که در آن ایفا کرده‌اید بگویید چطور شد که بازی در این سریال را پذیرفتید؟
من در سریال «بی‌همگان» نقش «حیدری»، صاحبکار «کرامت» را بر عهده دارم؛ شخصیتی شریف و انسانی خوب که با جلو رفتن سریال، مخاطبان با آن آشنا خواهند شد. درخصوص حضورم در این سریال نیز باید بگویم که من تجربه سال‌ها همکاری با آقای بهرنگ توفیقی، کارگردان این مجموعه را دارم و دوستی ما با هم به حدود ۲۰ سال پیش بازمی‌گردد. حتی در سریال‌های متعددی نیز با ایشان افتخار همکاری داشته‌ام. به واسطه این آشنایی، آقای توفیقی نقشی را در این سریال به من پیشنهاد دادند و من هم با اعتماد کامل و بدون آنکه فیلمنامه را بخوانم این نقش را پذیرفتم و در این سریال حضور یافتم.
    به‌نظر شما این سریال در جذب مخاطب تا چه حد می‌تواند موفق باشد؟
این مجموعه تلویزیونی با محوریت خانواده تولید شده است و با توجه به فضا و نوع قصه و ویژگی‌هایی که دارد به‌نظرم می‌تواند نظر مخاطبانش را در گروه‌های سنی مختلف جلب کند.
    شما در سال‌های اخیر کم کار شده‌اید. این امر دلیل خاصی دارد؟
نه، کم‌کار نیستم و سالی یک یا ۲ کار را بازی می‌کنم. شاید یکی از دلایلی که باعث می‌شود تا کارها کمتر به چشم ‌آید و بازیگران کم‌کار جلوه کنند، حضور گسترده پلتفرم‌ها و افزایش کانال‌های تلویزیونی است که باعث می‌شود تا تنوع و حجم کارها افزایش یابد. اما در حقیقت من همیشه فعال بوده‌ام. من سال گذشته در نوروز رنگی ایفای نقش کردم. کار اخیرم نیز سریال «افرا» بوده است.
    اولویت‌هایتان برای پذیرش یک نقش چیست؟
مهم‌ترین اولویت بنده برای بازی در فیلم یا سریال، در مرحله اول علاقه به قصه و نقشی است که می‌خواهم به ایفای آن بپردازم. طول و عرض نقش به هیچ عنوان مهم نیست. مهم این است که حرفی برای گفتن داشته باشد و بازیگر را به چالش بکشد. خیلی وقت‌ها در اوج بیکاری نقش‌هایی به من پیشنهاد می‌شد، اما چون نقش را دوست نمی‌داشتم، آن را نمی‌پذیرفتم. در کنار علاقه‌مندی، کسانی که قرار است با آنها همکاری کنم نیز برایم از اهمیت خاصی برخوردار است. همیشه دوست دارم با گروهی کار کنم که با آنها راحت باشم و این برای من مهم‌ترین ملاک است.
    به‌عنوان یک بازیگر بیشتر دوست دارید در چه ژانری بازی کنید؟
مثبت یا منفی‌بودن نقش برایم فرقی نمی‌کند؛ چرا که یک بازیگر دوست دارد همه ژانرها را تجربه کند. بازی در ژانرهای مختلف برای بازیگر، دلچسب است. من همانقدر که طنز را دوست دارم به همان قدر هم، نقش‌های جدی و حتی نقش‌های منفی که خیلی خوب شخصیت‌پردازی شده باشند را هم دوست دارم. من قبل از بازی در سریال «سه دنگ سه دنگ» بیشتر نقش‌های منفی را ایفا می‌کردم اما با این سریال وارد حوزه طنز شدم و بعد از آن هم بیشتر به من نقش‌های طنز پیشنهاد شد. هم‌اکنون نیز به نقش‌های طنز علاقه دارم.
    شاخص‌ترین نقشی که ایفا کرده‌اید؟
من طی سال‌ها فعالیت در عرصه بازیگری، فیلم و سریال‌های بسیاری بازی کرده‌ام که برخی از آنها در زمره کارهای شاخص قرار دارند. ازجمله آنها می‌توانم به سریال «مدینه»، «زیر پای مادر»، «چاردیواری»، «پایتخت ۱» به کارگردانی سیروس مقدم و سریال «سه دنگ، سه دنگ» به کارگردانی شاهد احمدلو که باعث شد از نقش‌های منفی فاصله گرفته و به سمت نقش‌های طنز بروم اشاره کنم.
    تاکنون پیش آمده که در سریال یا فیلمی بازی کنید و بعدها از بازی در آن پشیمان شده باشید؟
بله، خیلی از کارها بوده است که پشیمان شده‌ام. گاهی بازی در نقشی را پذیرفته‌ام که خروجی آن متفاوت از چیزی بوده که من در ابتدا در فیلمنامه خوانده‌ام. یا صحبتی که درخصوص کار و نقش‌شده حین کار تغییر کرده و آن فکری که در موردش داشتم نشده است.
    شما تاکنون با کارگردان‌های بسیاری همکاری داشته‌اید. از بین این کارگردان‌ها کار با کدام یک را بیشتر دوست داشته‌اید؟
من با کارگردان‌های بسیاری همکاری داشته‌ام که همگی آنها جزو کارگردان‌های خوب محسوب می‌شوند و من در واقعیت نمی‌توانم آنها را تفکیک کنم؛ کارگردان‌هایی مانند «بهرنگ توفیقی»، «قدرت‌الله صلح میرزایی»، «سیروس مقدم» و... که کار با همه آنها را دوست داشته‌ام.
    آیا کارگردانی وجود دارد که علاقه‌مند به همکاری با او باشید، اما هنوز این اتفاق نیفتاده است؟
بله، سعید روستایی، آقای کارت و آقای مهدویان ازجمله کارگردان‌های خوبی هستند که من بسیار علاقه‌مند هستم تا با آنها همکاری داشته باشم.
    این روزها فیلم‌های بسیاری برای سینمای خانگی ساخته می‌شود. به‌نظر شما این پلتفرم تا چه حد توانسته موفق عمل کند؟ ارزیابی خودتان از آن چیست؟
یک زمانی در شبکه نمایش خانگی سریال‌هایی ساخته می‌شد که بعد از مدتی به دلایلی متوقف می‌شد و گویی بیننده دچار سردرگمی می‌شد و سریالی که دنبال می‌کرد ناگهان دیگر تولید نمی‌شد و این موجب شده بود مردم کمی به سریال‌های سینمای خانگی بی‌اعتماد شوند، اما هم‌اکنون سریال‌های خوبی ساخته می‌شود و خوشبختانه اعتماد مردم به سینمای خانگی مجدد بازگشته است. به اعتقاد من سینمای خانگی موفق عمل کرده. حجم تولید و تعداد مخاطبان نیز از این موفقیت خبر می‌دهد. من هم از این پلتفرم استقبال می‌کنم، چون هر کار خوبی که باعث می‌شود تا افراد بیشتر نان بخورند، آن کار قابل ستایش است. من به نوبه‌خود از آن استقبال می‌کنم و امیدوارم تداوم داشته باشد.
    برایمان از دغدغه‌های حرفه بازیگری بگویید. این روزها بازیگران بیشتر با چه مشکلاتی مواجه هستند؟
بزرگ‌ترین مشکل بازیگران نداشتن امنیت شغلی است. همه می‌دانند که بازیگری هیچ تضمین شغلی ندارد و تا موقعی که هستیم دیده می‌شویم و اگر یکی، 2سال کار نکنیم دیگر کسی سراغ‌مان نمی‌آید و فراموش می‌شویم، این در حالی است که بازیگر با گذر زمان تجربه‌اش بیشتر می‌شود، اما متأسفانه در کشور ما با گذر زمان بازیگر کنار گذاشته می‌شود. صادقانه بخواهم بگویم از نظر مالی هم اوضاع بسیار سخت شده و شرایط برای بازیگرانی که تنها کارشان همین است، بسیار بد است. تنها چند بازیگر محدود ممکن است درآمد بالایی داشته باشند، اما شرایط برای بقیه اینگونه نیست. امیدوارم مسئولان بیشتر به هنر و هنرمند توجه کنند، چراکه یکی از ابزاری که هر ملتی می‌تواند خود را در جوامع بین‌المللی مطرح کند هنر است.
    متأسفانه امروزه سریال‌های قوی کمتر ساخته می‌شود و اغلب کارهای ساخته‌شده کارهای ضعیفی هستند که کمتر مخاطب را به‌خود جذب می‌کنند. به‌نظر شما چه دلیلی باعث شده تا سریال‌ها به این سمت حرکت کنند؟
تنها دلیل، محدودیت‌هایی است که در جامعه وجود دارد. ما نویسندگان خوب و توانا بسیار داریم، اما همواره این نگرانی‌ها و محدودیت‌ها وجود دارد که وقتی نویسنده به قصه‌ای می‌پردازد، ارگان، صنف یا قشر خاصی شاکی نشوند و مجبور نباشند، پاسخگوی آنها باشند. همین موضوع باعث می‌شود تا دست نویسنده بسته باشد. البته یک دلیل دیگری هم که باعث می‌شود تا یک اثر از دیدگاه مخاطب قوی نباشد، استفاده بی‌رویه از گوشی است. این گوشی در دست‌گرفتن‌ها به‌ویژه حین تماشای فیلم باعث می‌شود تا مخاطب نتواند تمرکز کافی داشته باشد و فیلم یا سریال به‌نظر او ضعیف جلوه می‌کند.
    به‌عنوان یک بازیگر، سینمای امروز ایران را چطور ارزیابی می‌کنید؟
به اعتقاد من این روزها سینمای ایران در وضعیت خوبی به سر می‌برد. فیلم‌های ایرانی در سطح بین‌المللی مطرح می‌شوند و به نمایش درمی‌آیند. مخاطبان داخلی هم آنها را به خوبی دنبال می‌کنند. البته طی یک بازه زمانی و در سال‌هایی فیلم‌ها به سمت هجو رفته بودند و ارتباطشان تا حدودی با مخاطب قطع شده بود، اما اکنون فیلم‌های خوبی ساخته می‌شود؛ فیلم‌های خوبی که حاصل کارگردان‌های توانا است؛ کارگردان‌های جوان و کاربلد مانند سعید روستایی، مهدویان، کارت که نوید از یک آینده خوب برای سینمای ایران می‌دهند.