قربانِ شما!

 روزهای خوب تراکتور در لیگ برتر، زودتر از حد انتظار شروع شده‌اند. این تیم در 5‌بازی اخیر، 4‌بار زمین را به‌عنوان تیم برنده ترک کرده و در 6دیدار اخیر، 4‌بار دروازه‌اش را بسته نگه داشته است. رسیدن به 14‌امتیاز در 9‌بازی و فاصله تنها 4‌امتیازی با صدر جدول، یک موفقیت انکارنشدنی برای تراکتور به‌حساب می‌آید. آنها در این فصل هدفی برای قهرمانی در ذهن ندارند و تنها به‌دنبال پیشرفت هستند. باشگاه بعد از مدت‌ها تزلزل، حالا بیشتر از همیشه ثبات را دنبال می‌کند. البته که آنها در همین فصل هم تیم پرنوسانی بوده‌اند اما هر چه هفته‌های بیشتری از لیگ بیست‌و‌دوم می‌گذرد، تراکتور هم به تیم کامل‌تری تبدیل می‌شود. تیمی که در دفاع، منسجم به‌نظر می‌رسد و برای حملات‌اش طراحی خاصی درنظر گرفته است. مهم‌تر از هر چیزی اما شاید بالا رفتن اعتماد به نفس و روحیه بازیکنان تراکتور است. همان تیمی که بعد از زدن گل تساوی به فولاد، موقعیت مسلم برتری در آن بازی را از دست داد و شکست خورد، حالا در برابر نفت مسجدسلیمان فرصت‌طلب بود و حتی بعد از عقب افتادن از حریف به بازی برگشت. تیم بردی‌اف فقط در 2‌بازی از 9‌هفته این فصل موفق به گلزنی نشده است. آماری که نشان می‌دهد آنها در حال ارائه نمایشی قابل‌قبول در این فصل هستند.
 تراکتور در این فصل، سیاست جدیدی را در فوتبال ایران مدنظر قرار داد. این باشگاه به جای تلاش دوباره برای جذب بازیکنان گران‌قیمت، کند و کم‌اثر، به سراغ مهره‌های کارآمد رفت و تمرکزش را روی جذب یک مربی با کارنامه جالب توجه گذاشت. حالا همان تیم آرام آرام در حال ساخته شدن است و حرکت خزنده‌ای را در فوتبال ایران شروع کرده است. تراکتور دیگر کانون حاشیه و هیاهو نیست و تمرکز همه در این باشگاه حالا روی فوتبال استوار شده است. باید به آینده بردی‌اف و تیمش امیدوار بود اما قبل از هر چیز، لازم است که زمان کافی به این مربی داده شود. او استاد ساختن پروژه‌های طولانی‌مدت است و اگر زمان داشته باشد، یک عصر طلایی نیز برای باشگاه تراکتور خواهد ساخت. داستان بردی‌اف و تبریزی‌ها، تازه شروع شده است؛ داستانی که می‌تواند روزهای درخشانی را برای این باشگاه رقم بزند.