آخرین بازماندگان یک هنر روستایی

مستند «آخرین خاتون» به کارگردانی علی‌اکبر اسماعیلی به ابعاد زندگی پیرزنی می‌پردازد که از آخرین بازماندگان پارچه‌بافان روستایی در گناباد است. علی‌اکبر اسماعیلی ـ تهیه‌کننده و کارگردان مستند «آخرین خاتون» ـ از تازه‌ترین تولیدات مرکز گسترش سینمای مستند، تجربی و پویانمایی درباره این اثر گفت: این مستند درباره زندگی پیرزنی است که در روستای روشناوند که یک سالی می‌شود تبدیل به شهر شده از توابع شهرستان گناباد زندگی می‌کند. این پیرزن شخصیت اصلی مستند داستانی «آخرین خاتون» و از آخرین بازماندگان پارچه‌بافان این منطقه است. فردی که به‌صورت کاملا سنتی و با ابزارآلات قدیمی و به شیوه دوران مادران آن منطقه پارچه‌بافی می‌کند. البته که باید بگویم به این مستند داستان نیز اضافه کرده‌ایم؛ چراکه این سال‌ها مستندهای زیادی دیده‌ایم که فردی مشغول به‌کار خاصی است و سوژه یک مستند می‌شود اما با کمی داستان خواستیم که مخاطب حس و حال آن منطقه و این پیرزن را به خوبی دریافت کند و کار متفاوتی ببیند. 
کارگردان «آخرین خاتون» درباره علت ساخت این مستند توضیح داد: به‌صورت کاملا اتفاقی یکی از دوستان عکاسم، عکس‌هایی از یک پیرزن پارچه‌باف در خانه‌ای روستایی که سراسر نخ و پارچه‌های رنگی بود، به من نشان داد. تماشای این همه رنگ و این شکل از زندگی در این عکس‌ها به قدری برای من جذاب بود که تصمیم به ساخت مستندی درباره این پیرزن گرفتم. از آنجا که مادربزرگ من نیز در این روستا زندگی می‌کند وقتی در مراحل پژوهش مستند با او صحبت کردم، توضیح داد که وقتی این پیرزن پا به روستا می‌گذارد به خانم‌های زیادی هنرهای زیادی مانند پارچه‌بافی، گلیم‌بافی، فرش‌بافی و... می‌آموزد و به‌گونه‌ای شرایط اقتصادی زنان این روستا را متحول کرده است.