عمق شکننده

اگرچه بنا به ادعای یحیی گل‌محمدی پرسپولیس در مسابقات اخیر طراوت و تمرکز لازم را نداشته و کیفیت کار سرخپوشان قابل مقایسه با پیش از تعطیلات نیست، اما در عین حال از نکات فنی هم نباید غافل شد. بدون تردید یکی از بزرگ‌ترین عیوب سرخپوشان که در همین دو بازی اخیر برابر تراکتور و سپاهان به‌شدت به چشم آمده، ضعف عمق خط دفاعی قرمزها بوده است. در شرایطی که کادرفنی پرسپولیس همچنان از زوج گولسیانی و مرتضی پورعلی‌گنجی در قلب خط دفاع استفاده می‌کند، به‌طور پیاپی شاهد باز شدن فضای بین این دو نفر روی ساده‌ترین پاس‌های عمقی و تودر بازیکنان حریف هستیم. در بازی با تراکتور محمد عباس‌زاده در چنین موقعیتی با علیرضا بیرانوند تک به تک شد، ضربه‌اش را زد و تازه در ریباند هم آنقدر فرصت داشت تا کار را تمام کند. در دیدار با سپاهان هم شاهد تکرار همین اتفاق بودیم؛ جایی که پاس عمقی محمد کریمی به علی‌نژاد رسید و ضربه او را بیرانوند مهار کرد. شاید اگر واکنش به موقع گلر سرخ‌ها نبود، دومین شکست پیاپی پرسپولیس هم رقم می‌خورد.
گولسیانی خرید مورد علاقه یحیی گل‌محمدی بود و مرتضی پورعلی‌گنجی هم بلافاصله بعد از رفع موانع بازی‌اش در ترکیب اصلی قرار گرفت. هر دو بازیکن از استانداردهای نسبی برخوردار هستند و گنجی حتی از شانس بالایی برای حضور در فهرست نهایی جام‌جهانی برخوردار است. با این حال به‌نظر می‌رسد هر دو دفاع میانی پرسپولیس کمی کند و سنگین هستند و روی پاس‌های سریع جا می‌مانند. با توجه به تعدد هافبک‌های خلاق در فصل جاری، پرسپولیس ناخودآگاه بالا بازی می‌کند و این موضوع عمق دفاعی این تیم را آسیب‌پذیرتر هم کرده است. درصورتی که گل‌محمدی موفق به رفع این مشکل نشود، شاید پرسپولیس بهای سنگینی بدهد و با یکی از رویایی‌ترین تیم‌هایش از کسب عنوان قهرمانی عاجز بماند. جا ماندن‌های پیاپی مدافعان در حالی است که تا همین فصل گذشته و در حضور جلال حسینی 40ساله چنین صحنه‌هایی کمتر در مسابقات پرسپولیس دیده می‌شد.