بهشت اندازه ما نیست

وریا و سیدجلال. این دو نام در روزهای گذشته بیشتر از نام هر فوتبالیست دیگری در ایران شنیده شده‌اند. هیچ‌کدام از نفراتی که با تیم‌ملی به اردوی ترکیه سفر کرده‌اند، به اندازه دو بازیکن «استندبای» این تیم خبرساز نبوده‌اند. هیچ‌کس تصور نمی‌کرد مدافع میانی پرسپولیس و مدافع کناری استقلال، شانس حضور در جام‌جهانی را از دست بدهند اما تصمیم غیرمنتظره کی‌روش، موجب شد این دو نفر در بهت و ناباوری به سنگر سکوت پناه ببرند و اعتراض‌شان را به‌صورت غیرمستقیم با سرمربی تیم‌ملی در میان بگذارند. در آمادگی بالای این دو بازیکن تردیدی وجود ندارد اما تیم‌ملی، همیشه هم عصاره بهترین‌ فوتبالیست‌های یک کشور نیست. تیم‌ملی با پازل مدنظر سرمربی شکل می‌گیرد و این دو بازیکن به هر دلیلی، بخشی از این پازل نبودند. آنها اولین مهره‌هایی نیستند که قبل از جام‌جهانی از تیم‌ملی کنار گذاشته می‌شوند. معمولا از رضا شاهرودی به‌عنوان یک حذف‌ شده بزرگ از اردوهای ملی در آستانه جام‌جهانی نام برده می‌شود اما این بازیکن با تیم طالبی به فرانسه سفر کرد و علیرغم مصدومیت، در اردو حاضر بود. ستاره‌های دیگری اما، در ادوار مختلف از قطار جام‌جهانی جا ماندند. ستاره‌هایی که شایستگی حضور در این تورنمنت را داشتند اما در مجاب کردن سرمربی تیم برای قرار گرفتن در فهرست نهایی، موفق نبودند. 
  جام‌جهانی 2014
سیدمهدی رحمتی: مهدی رحمتی بهترین گلر دو دهه اخیر فوتبال ایران است اما هرگز نتوانسته در جام‌جهانی فوتبال حاضر باشد. او در همه دیدارهای مرحله مقدماتی جام‌جهانی2010 سنگربان اول ایران بود اما تیم‌ملی به آفریقای جنوبی صعود نکرد. به‌نظر می‌رسید طلسم رحمتی در سال2014 باطل شود اما این دروازه‌بان ناگهان مورد غضب کی‌روش قرار گرفت و بعد از خداحافظی «موقت‌اش» از تیم‌ملی، دیگر هیچ‌وقت به فهرست تیم دعوت نشد. سیدمهدی تا قبل از 3بازی پایانی مرحله مقدماتی، گلر اصلی ایران به شمار می‌رفت اما ناگهان این جایگاه را به رحمان احمدی تقدیم کرد. او حالا استقلال را تیم ملی‌اش می‌داند اما با این تیم، نمی‌تواند در جام‌جهانی شرکت کند. 
محمدرضا خلعتبری:تا آخرین اردوی قبل از برگزاری جام‌جهانی، محمدرضا یکی از بازیکنان مهم تیم‌ملی بود اما کی‌روش با کنارگذاشتن او، یک تصمیم شوکه کننده گرفت. جام‌جهانی و تیم‌ملی، برای خلعتبری به غیرمنتظره‌ترین شکل ممکن تمام شدند. او یکی از خوب‌های ایران در مرحله مقدماتی بود اما پای سفر به برزیل، به ناچار از جمع ملی‌پوشان جدا شد. 
هادی عقیلی :در پروژه کی‌روش در فوتبال ایران، هادی ابتدا یک بازیکن فیکس بود و سپس آرام آرام به حاشیه رانده شد. با این وجود شاید اگر آن ماجراها در اردوی تیم اتفاق نیفتاده بود و مدافع سپاهان تصمیم به ترک شبانه اردو نمی‌گرفت، کارلوس او را برای جام‌جهانی به برزیل می‌برد. عقیلی برای نیمکت‌نشینی، بهتر از احمد آل‌نعمه بود. 
مجتبی جباری :پاس‌گل مجتبی به گوچی در قطر، کلیدی‌ترین لحظه در مسیر صعود ایران به جام‌جهانی2014 بود. سرمربی پرتغالی تیم‌ملی علاقه زیادی به فوتبال جباری داشت و زیدان آسیا نیز در تیم او، پرتلاش و باانگیزه ظاهر می‌شد اما چند ماه قبل از برگزاری جام‌جهانی، رابطه این دو نفر کاملا شکراب شد و هشتِ سابق استقلال در یک تصمیم انتحاری از تیم‌ملی خداحافظی کرد. 
  جام‌جهانی2006
خداداد عزیزی : برانکو هیچ‌وقت به خداداد عزیزی اعتقاد نداشت اما زیر فشار سنگین رسانه‌ها و هواداران تیم‌ملی، این بازیکن را به بازی حساس و تعیین‌کننده به اردن دعوت کرد. با نمایش خوب خداداد در این جدال، تصور می‎شد او تا جام‌جهانی در تیم‌ملی باقی خواهد ماند اما مرد کروات، عزیزی را دوباره کنار گذاشت. خداداد آن روزها از دوران اوجش فاصله گرفته بود اما هنوز در سطح بالایی فوتبال بازی می‌کرد. 
  جام‌جهانی1998 
مجید نامجو‌مطلق :خیلی از ستاره‌های فوتبال ایران خودشان را متعلق به نسل سوخته می‌دانند اما مجید نامجومطلق، یک «نسل سوخته‌ای» واقعی بود. هافبک تکنیکی استقلال، بیش از یک دهه در تیم‌ملی بازی کرد اما هرگز در جام‌جهانی حاضر نشد. او در مقدماتی‌های جام‌های جهانی 90 ایتالیا و 94 آمریکا بازیکن فیکس ایران بود و در آستانه جام‌جهانی98، با تصمیم ویرا به تیم‌ملی برگشت. بازیکن نیمکت‌نشین حماسه ملبورن اما در فهرست نهایی برای جام‌جهانی دیده نشد. 
علی موسوی :20سال قبل، علی موسوی یکی از آماده‌ترین فورواردهای فوتبال ایران به‌شمار می‌رفت. او مدام در اردوها همراه تیم‌ملی بود و کنار گذاشتن‌اش در فهرست نهایی جام‌جهانی98، خیلی‌ها را شگفت‌زده کرد. ترجیح داده شدن بهنام سراج و علی لطیفی به علی موسوی، یکی از معماهای حل نشده تاریخ فوتبال ایران است.
  جام‌جهانی1978 
محمد پنجعلی:مدافع میانی پرسپولیس در فهرست اولیه حضور در جام‌جهانی1978 بود اما حشمت مهاجرانی او را در لیست نهایی قرار نداد و تصمیم گرفت به بازیکنان باتجربه‌تری اعتماد کرد. پنجعلی 23ساله بود که ناگهان یک فرصت طلایی را در دوران فوتبالش از دست داد و دیگر هیچ‌وقت به جام‌جهانی صعود نکرد. 
غلامحسین مظلومی:حسرت بزرگ قهرمان دو دوره جام ملت‌های آسیا، صعود نکردن تیم‌ملی به جام‌جهانی1974 بود. با این وجود مهاجم گلزن و درجه یک استقلال این شانس را داشت که در جام‌جهانی1978 بازی کند. او در مرحله مقدماتی این جام نیز به میدان رفت اما سرانجام حسین فرکی و غفور جهانی به‌عنوان مهاجم در تیم ملی باقی ماندند و غلامحسین جایگاه‌اش را درست قبل از جام‌جهانی آرژانتین از دست داد.