روزهای تاریک ادامه دارد

وضعیت این فصل کریستیانو رونالدو دقیقا شبیه فصل پیش لیونل مسی است. مسی فصل قبل برای اولین‌بار در لیگی غیر از لالیگا و تیمی به‌جز بارسلونا بازی کرد. او رهبر پاری‌سن‌ژرمن نبود و زیر سایه دعوای نیمار و امباپه بر سر رهبری و حکومت قرار داشت. حالا پس از یک‌فصل از زیر آن فشار بیرون آمده و با جا افتادن در زندگی، شهر و فرهنگ جدید، توانسته خودش را با محیط وفق دهد و این یعنی مدتی است می‌تواند از فوتبالش لذت ببرد. رونالدو تابستانی پرحاشیه داشت. او دیر به تمرینات و اردوی پیش‌فصل منچستر‌یونایتد اضافه شد درحالی‌که باشگاه یک‌ سرمربی جدید را که در سختگیری شهرت دارد، استخدام کرده بود. رونالدو هرگز شایعات مربوط به تلاش مدیر برنامه‌هایش را در راه یافتن تیمی برای او تکذیب نکرد و تصمیم گرفت در برابر شایعه‌هایی مبنی بر اینکه این ستاره دنبال راهی است تا در لیگ قهرمانان فصل آینده بازی کند، سکوت کند. وجهه رونالدو با این اتفاقات خراب شد. او حالا کسی بود که تیمش را می‌فروخت و می‌خواست وطنش را برای زندگی بهتر در غربت ترک کند. این روزها حامیان رونالدو خیلی کم شده‌اند و حتی اسطوره‌های منچستر هم یا علیه او حرف می‌زنند یا خیلی کم از او حمایت می‌کنند. همه اینها برای توجیه بدترین فصل فوتبالی عمر کریستیانو رونالدو کافی به‌نظر می‌رسد. او به‌عنوان کاپیتان تیم ملی پرتغال در دیدار پایانی لیگ ملت‌های اروپا درحالی‌که در خاک خودش تنها نیاز به یک‌تساوی داشت تا به نیمه‌نهایی این رقابت‌ها صعود کند، از اسپانیا شکست خورد و حذف شد. سانتوس مشخص بود برای تساوی تیمش را به زمین فرستاده. سرمربی پرتغال در نیم‌ساعت آخر تیم را کامل عقب کشید و نتیجه‌اش گل دیرهنگام موراتا و برتری اسپانیا بود. حالا به‌نظر می‌رسد پرتغال با این مربی که در خاک پرتغال با آن همه ستاره و رونالدو نمی‌تواند بیش از 32درصد مالکیت توپ داشته باشد، در جام‌جهانی هم به جایی نخواهد رسید و مقصر این ناکامی هم کریستیانو رونالدو معرفی خواهد شد. سانتوس در مسابقات انتخابی جام‌جهانی هم همین اشتباه را مرتکب شد و درحالی‌که در بازی پایانی تنها به یک‌تساوی مقابل صربستان نیاز داشت تا صعود کند، در آخرین دقیقه 2 بر یک شکست خورد و پرتغال را به پلی‌آف برد. خبر بد برای رونالدو و پرتغالی‌ها اینکه سانتوس تا سال2024 با فدراسیون فوتبال قرارداد دارد. البته پرتغال با او یک‌ یورو و یک‌لیگ ملت‌ها برده اما به‌نظر می‌رسد تیم پرمهره پرتغال نیاز به یک مربی شجاع‌تر و هجومی‌تر داشته باشد.
رونالدو که در این فصل تنها یک‌گل آن هم در لیگ اروپا و از روی نقطه پنالتی مقابل شریف مولداوی به ثمر رسانده، بدترین فصل عمرش را سپری می‌کند. آمار گل‌های ملی او در 117گل در 190بازی برای پرتغال باقی ماند و این در حالی است که مسی گل‌های ملی‌اش را به عدد90رساند و در فاصله 27گل از او قرار گرفت. کریستیانو در این فصل در لیگ برتر در 6بازی تنها 207دقیقه فرصت بازی پیدا کرده و در لیگ اروپا 2‌بازی و 171دقیقه و یک گل. او در تور پیش‌فصل هم تنها یک‌نیمه بازی کرد. رونالدو در 5بازی برای تیم ملی پرتغال در این فصل 388دقیقه به میدان رفت که حاصل آن تنها 2‌گل زده بود. اگر میانگینی بخواهیم حساب کنیم، رونالدو در فصل 23-2022 در هر 255دقیقه یک‌گل زده که این اصلا خوب نیست. تازه آمار در منچستریونایتد این فصل بدتر است؛ هر 378دقیقه یک گل آن هم از روی نقطه پنالتی.
با بازگشت مارسیال و رشفورد از مصدومیت، وضعیت رونالدو بدتر هم خواهد شد. تن‌هاخ سعی دارد یک وینگر دیگر به ترکیب اضافه کند. او مدت‌هاست وضعیت کاگبو را پیگیری می‌کند. احتمال این انتقال در نیم‌فصل وجود دارد و این را هم باید درنظر گرفت که مدیر برنامه‌های این بازیکن و سرمربی هلندی منچستر یک نفرند و بدیهی است اگر کاگبو خریداری شود، در ترکیب قرار می‌گیرد و جا برای رونالدو تنگ‌تر خواهد شد.
حالا در آستانه داربی حساس منچستر که ساعت16:30 روز یکشنبه در ورزشگاه اتحاد برگزار می‌شود، رونالدو این فرصت را دارد تا به‌خودش بیاید. البته اگر تن‌هاخ به او این فرصت را بدهد. وضعیت او و هری مگوایر اصلا خوب نیست. بسیاری از کارشناسان و هواداران فوتبال در انگلیس به این نتیجه رسیده‌اند که بهتر است مگوایر به تیمی دیگر برود چون برای ثابت کردن خودش در من‌یونایتد دیگر خیلی دیر شده و در هر مسابقه هر اتفاقی بیفتد همه تقصیرات به گردن او انداخته می‌شود.