گفتوگو
به لیلایمان افتخار می‌کنیم
گفتوگو با «لیلا خدابنده‌لو» که در فینال رقابت‌های جام ملت‌های آسیا همراه تیم ایران به مقام قهرمانی دست یافت
بهاره دادخواه| البرز-خبرنگار:
هنوز 17 سالش تمام نشده بود که با یک تست ساده در مدرسه استعدادش در رشته فوتسال کشف شد. می‌گوید در ماه‌های اول علاقه چندانی به این رشته نداشت و بیشتر برای تفریح و از روی هیجان در سالن تمرین حاضر می‌شد، ولی به خاطر حمایت‌های خانواده و تشویق مرییان کم کم جوری شیفته این ورزش شد که حالا به زور از سالن تمرین بیرون می‌آید. او نمونه کاملی از ورزشکارانی است که به رغم محدودیت، تبعیض و بی مهری، برای کشورمان افتخار آفرینی می‌کنند. به عقیده این ورزشکار البرزی زنان ورزشکار در ایران سرسختانه می‌جنگند تا بتوانند دل مردم را شاد کنند. بدون شک موفقیت‌ها و پیروزی‌هایی که زنان در مسابقات داخلی و خارجی کسب می‌کنند، تلنگری است تا برخی بفهمند زنان ورزشکار چیزی از مردان کم ندارند و با ذره ای توجه و حمایت می‌توانند در افتخار آفرینی و مدال آوری زبانزد شوند. شاید قهرمانی چند روز اخیر دختران فوتسال ایران بهانه‌ای شود تا مسئولان به خود بیایند و متوجه شوند دوران نگاه جنسیتی به ورزش تمام شده و وقت شایسته‌سالاری رسیده است. گفت وگویی با «لیلا خدابنده‌لو» یکی از اعضای تیم ملی فوتسال بانوان ایران که چند روز گذشته در فینال رقابت‌های جام ملت‌های آسیا، مقابل ژاپن به میدان رفت و توانست جام قهرمانی را از آن خود کند.
چند سال دارید و چه مدت است به صورت حرفه ای فوتسال کار می‌کنید؟
26 سال دارم. 9 سال است که فوتسال کار می‌کنم و 8 سال است که عضو تیم ملی فوتسال بانوان ایران هستم.
چطور وارد دنیای حرفه ای ورزش شدید؟
در جریان استعدایابی در مدرسه معلم ورزشمان فهمید که در دروازه بانی استعداد دارم و همین نقطه شروع من در فوتسال بود. بعد از کشف استعدادم به همراه دیگر اعضای تیم به مسابقات استانی و کشوری اعزام شدم و بعد توانستم در مسابقات انتخابی تیم ملی هم بدرخشم. از آن زمان تا کنون عضو تیم ملی هستم و در لیگ برتر هم توپ می‌زنم.
کجا تمرین می‌کنید؟
سال اولی که فوتسال را شروع کردم در سالن‌های شهرستان محل زندگی خودم یعنی نظرآباد تمرین می‌کردم ولی با رفتن به لیگ برتر تهران، تمریناتم در پایتخت متمرکز شد و تا کنون هم ادامه دارد.
چقدر برای تمرین وقت می‌گذارید؟
سال‌های اول روزی یک ساعت و نیم تا دو ساعت، ولی بعد که حرفه ای تر شدم، برای حفظ آمادگی و ماندن در تیم ملی هم صبح هم ظهر در سالن تمرین می‌کردم. به علاوه در خارج از زمان تمرین سالنی، به تنهایی در فضای آزاد تمرین‌های امادگی جسمانی، سرعتی و... را انجام می‌دادم.
از سختی‌های تمرینات بگویید.
من تنها عضو تیم ملی بودم که از کرج به تهران می‌رفت. اوایل رفت وآمدها برایم بسیار سخت بود و چون مادرم هم همراهم می‌آمد واقعا معذب بودم ولی خوشبختانه خانواده همیشه در کنارم بودند و اجازه ندادند صبح زود بیدار شدن‌ها و شب دیر رسیدن‌ها ناامیدم کند.
به نظر شما چه کسانی در فوتسال موفق می‌شوند؟
خب بدیهی است شرط اول برای موفقیت در هر رشته‌ای علاقه است. کسانی که با علاقه این رشته را شروع می‌کنند و می‌دانند از این ورزش چه می‌خواهند با سرعت بیشتری رشد می‌کنند. علاوه بر این، نباید ویژگی‌های روحی و جسمی مورد نیاز برای موفقیت در این رشته را ندیده گرفت. فوتسال رشته ای است که به قدرت بدنی و آمادگی جسمانی زیادی نیاز دارد بنابراین کسانی می‌توانند در این رشته حرفی برای گفتن داشته باشند که سرعت، قدرت و چابکی لازم و در یادگیری تکنیک‌ها و فنون سرعت عمل داشته باشند. در کنار قدرت جسمی کسانی که می‌خواهند در این رشته دوام بیاورند باید روحیه جنگندگی داشته و صبور باشند.
فوتسال چقدر در رفتار و شخصیت شما تاثیر گذاشته است؟
بعضی می‌گویند این رشته مردانه است و زنانی که فوتسال کار می‌کنند خشن می‌شوند و از لطافت و ظرافت رفتاری و روحیاتشان کم می‌شود ولی این تصور کاملا اشتباه است. من در طول این همه سال که این رشته را کار می‌کنم هیچ تغییری نکرده‌ام و به گفته دوستان و خانواده همان لیلای همیشگی‌ام. البته فوتسال کار کردن به من کمک کرده جدی تر برای رسیدن به خواسته هایم در زندگی تلاش کنم و به راحتی در مقابل مشکلات و سختی‌ها سر خم نکنم.
وضعیت درآمدی فوتسال چطور است؟
نگاه جنسیتی و تبعیض آمیز صرفا به امکانات و حمایت‌هایی که صرفا شامل مردان می‌شود محدود نیست و پای این مساله به درآمدهای زنان و مردان فوتسالیست نیز کشیده شده است. متاسفانه مبلغ قراردادهایی که با زنان فوتسالیت بسته می‌شود بسیار کمتر از مردان است و تازه همین مبلغ کم هم به طور کامل پرداخت نمی‌شود و همیشه بخش زیادی از مبالغ قراردادها باقی می‌ماند. اکثر بانوانی که عضو تیم ملی فوتسال هستند کاری جز ورزش ندارند و صرفا از همین راه درآمد کسب می‌کنند. حتی اگر بهترین ورزشکار هم باشی ولی درآمد مناسبی نداشته باشی و فکر و خیال و دغدغه معیشت رهایت نکند، نمی‌توانی بازده را داشته باشی و بعد از مدتی انگیزه و امیدت را برای ادامه کار از دست می‌دهی.
با مسئولان سخنی ندارید؟
از مسئولان انتظار می‌رود هوای زنان ورزشکاری را که با دست خالی افتخارآفرینی می‌کنند بیشتر داشته باشند و به ورزش بانوان بیشتر بها دهند. بدون شک افتخارآفرینی زنان ایرانی در دنیا افتخاری برای کل ملت ایران است و پرچم نظام را بالا می‌برد. حمایت مادی و به خصوص معنوی مسئولان برای ما دلگرمی است و ما را به این اطمینان می‌رساند که همان‌قدر که به ورزش مردان بها می‌دهند به دنبال درخشش زنان ورزشکار هم هستند.
و حرف آخر؟
خوشحالم که تیم فوتسال زنان ایران توانست با همدلی و یکدلی قهرمان شود. ما با هدف پیروزی وارد سالن شدیم و حتی به نایب‌قهرمانی هم فکر نمی‌کردیم. روز مسابقه با ژاپن تک تک اعضای تیم برای هم و برای مردم بازی می‌کردند و در نهایت توانستند نتیجه اعتماد به یکدیگر، تلاش و تعامل گروهی را بگیرند. این افتخار برای تمام زنان سرزمینم است و امیدواریم به زودی شاهد درخشش بیشتر بانوان ورزشکار در رشته‌های مختلف باشیم.
استعدادهای ورزشی استان را دریابید
«لیلا خدابنده لو» عضو تیم ملی فوتسال بانوان ایران و قهرمان فینال رقابت‌های جام ملت‌های آسیا در پاسخ به اینکه از مشکلات فوتسال بانوان بگویید، می‌گوید: استعدادهای زیادی در این رشته وجود دارد که شاید به دلیل برخی کم توجهی‌ها ناشناخته باقی می‌مانند. به جرات می‌توان گفت در همین استان البرز کسانی کار می‌کنند که با کمی حمایت می‌توانند به آینده سازان فوتسال زنان ایران تبدیل شوند ولی متاسفانه کمتر تلاشی برای شکوفایی استعدادهای آنها صورت می‌گیرد. از اینکه بگذریم تازه می‌رسیم به وضعیت سالن ها. بدون شک تعداد سالن‌های فوتسال موجود و سانس‌هایی که به بانوان اختصاص داده می‌شود پاسخگوی ورزشکاران این رشته نیست. زنان برای دیده شدن در رشته‌های مختلف ورزشی به حمایت و نگاه ویژه مسئولان نیاز دارند. نباید انتظار داشت با نگرش‌های فعلی ورزش بانوان نه تنها در این رشته بلکه در سایر رشته‌ها جایگاه اصلی خود را پیدا کند.
در همینه زمینه :
