بورخس اصفهانی

احمد اخوت یک جورهایی شبیه به بورخس است. اگر به اخوت قصه‌نویس نگاه کنیم، در کارهای او با آدمی طرفیم که دنیای اولیه داستان‌هایش بیشتر از آنکه واقعیت معمول باشد، دنیای داستان‌ها و کتاب‌هاست؛ آدمی که جهان واقعی‌اش متاثر از کتابخوانی و کتاب‌دانی اوست. وقتی قرار است قصه‌ای شکل بگیرد، بیشتر از آنکه در آن جهان معمول بازتاب داشته باشد و به روانشناسی دقیق شخصیت‌ها پرداخته شود، جهان متن رخ نشان می‌دهد. با ترجمه‌هایی که او از بورخس کرده، علاقه آگاهانه او به بورخس هم پیداست. آن هم آثاری از بورخس که با تعریف‌های متعارف از متن قصوی همخوان نیست. فقط یک نمونه‌اش کتاب «موجودات خیالی» بورخس است؛ قصه‌هایی دایره‌المعارف گونه یا دایره‌المعارفی قصوی.
ارادت به سنت عام قصه نویسی و ژانرهای حاشیه‌ای هم ویژگی دیگر اخوت است. نشانه‌شناسی مطایبه احمد اخوت نخستین کتابی بود که در فارسی از نگاه ژانرشناسی سراغ جوک‌ها و لطیفه‌ها و مقوله طنز رفت. این کتاب در سالی و در شرایطی منتشر شد که در ایران حتی نشانه‌شناسی، چندان سر زبان‌ها نیفتاده بود. نکته مهم دیگر در مورد احمد اخوت، همین فضیلت «اولی بودن» است. مجموعه گفت‌وگو با نویسندگان مجله پاریس ریویورا که در سال‌های گذشته مترجمان مختلف، برگزیده‌های متنوعی از آن ترجمه کرده‌اند، اخوت نزدیک به 30سال پیش در اصفهان منتشر کرد. یا مثلا نخستین کتابی که کاملا تخصصی و با معرفی نگاه‌های فرمالیستی سراغ داستان رفت، کتاب دستور زبان داستان اخوت بود.
احمد اخوت متولد 29شهریور 1330است و دکتری آموزش زبان از دانشگاه تگزاس و نشانه‌شناسی ادبیات را از دانشگاه ایندیانا دارد. او در بیش از 4دهه فعالیت ادبی‌اش کاملا آرام و بی‌صدا - درست شبیه بورخس- و با دلبستگی مشغول فعالیت ادبی بوده است.