سراب آب‌های ژرف

  خبر: اخیراً فیلمی از حفاری یک چاه آرتزین در فضای مجازی منتشر شده که در آن ادعا می‌شود یک سفره زیرزمینی عظیم در اعماق ایران وجود دارد انتشار این فیلم یک‌بار دیگر پروژه آب‌های ژرف را بر سر زبان انداخته آن‌هم در شرایطی که براساس اطلاعات مستند از جزئیات اکتشافی آب ژرف از چاه اول حفرشده در منطقه سیستان و بلوچستان، شوری آب حاصل شده در حد دریای خزر بوده و همچنین فرایند پمپاژ آب به سطح زمین و حفر چاه بسیار پرهزینه است.
  نقد: مدیریت منابع آب در تاریخ ایران یک اصل اساسی و مهم بوده و قنات، کارآمدترین ابزاری بوده که بر مبنای همین اصل اساسی ایجاد شده و سال‌ها دسترسی مردم به آب باکیفیت و پایدار را تضمین کرده است. حالا اما، به‌دنبال سیاست‌های نادرست در حوزه آب در دوره‌های متولی، بهره‌برداران آب با مضیقه‌های جدی مواجه شده‌اند و برای ادامه مسیر با همین سیاست‌های نادرست، نیازمند منابع آبی بیشتری هستند؛ برای همین وقتی روایتی مانند روایت آب‌های ژرف مطرح می‌شود که از وجود یک دریای لایتناهی از آب باکیفیت و شیرین در اعماق ایران‌زمین حکایت دارد، بسیاری بهره‌برداری از آن را به هر قیمتی واجد و ضروری می‌دانند. سؤال اصلی اما این است که آیا به فرض وجود این آب‌ها و بهره‌برداری از آنها، تضمینی برای اتمام مشکلات آبی ایران با مدیریت فعلی وجود دارد؟ قطعاً نه. همانطور که پروژه انتقال آب دریا به استان‌های کم آب و شیرین‌سازی آن نیز در بلندمدت قادر به جبران بحران نیست.