مبارزه ملی با اضطراب روانی

فاطمه عباسی

از وسواس تمیزی، شستن مداوم دست‌ها و ضدعفونی کردن همه‌‌چیز که بگذریم، کرونا در این دو و نیم سالی که مهمانمان بوده، آسیب‌های دیگری را هم به همراه آورده که شاید خیلی به چشم دیده نشود. به ظاهر داریم زندگی‌مان را می‌کنیم، داریم به‌وجود یک ویروس در جهان‌مان عادت می‌کنیم و خودمان را مجاب کرده‌ایم که حالا حالاها باید حواس‌مان به دستگیره آپارتمان‌مان، کلیدهای شماره روی آسانسور، نازل بنزین، عددهای روی دستگاه عابر بانک و ماسک‌مان باشد که ویروس نچسبد به دست‌مان، نرود توی حلق‌مان و بیمارمان نکند. اما اینها ظاهر ماجراست، در اصل یک اتفاقی دارد در دنیای همه ما رخ می‌دهد که روحیات‌مان را تغییر می‌دهد یا بهتر است بگوییم داده است. اسمش را گذاشته‌اند «اضطراب ملی» و اینطور درباره‌اش می‌گویند که «حالا تنهایی و افسردگی در راس آسیب‌های روانی ناشی از پاندمی کووید- ۱۹ در کشور قرار دارد.» 
این افسردگی و این تنهایی که روانشناسان درباره‌اش می‌گویند، فقط شامل ما بزرگ‌ترها نمی‌شود بلکه کودکان و دانش‌آموزانی که طی 2 سال قرنطینه، مدرسه را تجربه نکرده‌اند هم دچار تأخیر در رشد جسمی، روانی و اجتماعی هستند و حتی هویت تأخیری دارند. روانشناسان آمار  تأسف باری هم در این زمینه داده‌اند: «در 2سال اخیر ۸۵ میلیون ایرانی تحت فشار روانی بودند.» بله، ما در این مدت ترس‌های غیرمنطقی، استرس، افسردگی، تنهایی، وسواس و اضطراب را تجربه کرده‌ایم و حالا باید فکری به حال درمان این بیماری‌ها کرد. سازمان نظام روانشناسی و مشاوره کشور قرار است برای مردمی که زندگی روی دیگری را برایشان به نمایش گذاشته، کاری بکنند. قرار است برای افزایش سواد سلامت روان مردم، آموزش‌هایی را به آنها بدهند و معتقدند که این آموزش‌ها باید از دوران مدرسه آغاز شوند. همچنین مهارت‌هایی مثل کنترل خشم، کنترل استرس، مهارت‌های ارتباطی و... را به دانش‌آموزان و مردم بیاموزند. و البته که فرهنگ مراجعه به روان‌درمانگر باید بین مردم ما رواج بیشتری پیدا کند تا بتوانیم با آسیب‌های روحی و روانی ناشی از کرونا یا هر مشکل دیگری، راحت‌تر کنار بیاییم و در بحران‌های روحی دست و پا نزنیم.