![درخواست مجازی زنان: حمایتمان کنید](/img/newspaper_pages/1401/06-shahrivar/01/varzeshi/20-05.jpg)
درخواست مجازی زنان: حمایتمان کنید
تیم ملی بسکتبال با ویلچر با اینکه سهمیه جهانی را گرفته اما چون شانسی برای گرفتن مدال ندارد به جامجهانی اعزام نمیشود
![درخواست مجازی زنان: حمایتمان کنید](/img/newspaper_pages/1401/06-shahrivar/01/varzeshi/20-05.jpg)
هشتگ حمایت؛ این بار موضوع تیم ملی بسکتبال با ویلچر زنان است. یکی دو روزی است که زنان بسکتبالیست با این هشتگ توجهها را جلب کردهاند. آنها خرداد امسال با سومی در مسابقات قهرمانی آسیا برای نخستین بار سهمیه حضور در جامجهانی را گرفتهاند اما فدراسیون جانبازان و معلولان تصمیم گرفته است تیم به مسابقات نرود. روزهای گذشته گفته شد مشکل مالی اجازه اعزام تیم را به فدراسیون نمیدهد ولی سیدمحمدشروین اسبقیان، رئیس فدراسیون به رکنا گفته است: «ما مشکل مالی نداریم. اعزام نشدن این تیم یک مسئله فنی، تخصصی و داخلی خود فدراسیون است.»
در اعتراض به این تصمیم متن مشترکی در حمایت از تیم ملی در صفحات اینستاگرامی دیده میشود: «تیم ملی دختران بسکتبال با ویلچر برای نخستین بار سهمیه جامجهانی گرفته. همه ما میدانیم که با چه شرایطی این عزیزان توانستند این سهمیه رو کسب کنند. تا جایی که بهدلیل گرمای شدید غش کردن و از حال رفتن و جنگیدن ولی حالا در آستانه لغو اعزام قرار گرفتن. اگر قراره حمایتی بشه، الان وقتشه تا زحمت و تلاش این بچهها نادیده گرفته نشه.» بازیکنان و هوادارانشان امیدوارند نظر فدراسیون تغییر کند و تیم در آبانماه به امارات محل برگزاری مسابقات اعزام شود اما بهنظر میرسد تصمیم فدراسیون قطعی است. محسن نجمی، رئیس انجمن بسکتبال با ویلچر به همشهری میگوید: «فدراسیون سیاستها و اهداف مشخصی برای همه رشتهها دارد. طبق دستورالعمل همه تیمها و نفرات اعزامی باید کیفیت بالایی داشته باشند. مدالآوری اولویت فدراسیون است.» نجمی مشکلات مالی فدراسیون را رد نمیکند: «مشکل مالی هست ولی مسئله فقط این نیست. مباحث فنی دخیل است.» فدراسیون چون مطمئن است که تیم زنان نمیتواند در مسابقات جهانی روی سکو برود تصمیم گرفته تیم را اعزام نکند: «همزمان با زنان، مردان هم در مسابقات جهانی شرکت میکنند. مردان مقام اول آسیا را دارند و دوره قبل در جامجهانی چهارم شدند. تیم زنان تازه در مسابقات نتیجه میگیرد.» ترجیح فدراسیون این است که تیم زنان به جای حضور در مسابقات جهانی در اردو بماند و تمرین کند تا برای بازیهای پاراآسیایی هانگژو آماده شود. همیشه حرف مربیان این بود که هیچ تمرینی جای مسابقه را نمیگیرد و خود بازیکنان در بیشتر رشتههای ورزشی زنان هم از کمبود مسابقه گلایه دارند. مسئله دیگر این است که چرا فدراسیون از همه رشتهها انتظار مدال دارد؟ نجمی با اینکه تأکید میکند تابع تصمیمات فدراسیون است ولی میگوید: «اگر قرار بود من به تنهایی تصمیم بگیرم، تیم را اعزام میکردم.» ولی موضع مهری یوسفزاده سرمربی تیم زنان متفاوت است. او به همشهری میگوید: «این تصمیم فنی است. برایش جلسه گذاشتهاند و دربارهاش صحبت شده و به این نتیجه رسیدهاند که تیم اعزام نشود.» چرا او حامی بازیکنانش نیست: «من از آنها حمایت میکنم و این نظر را قبول دارم که بچهها باید تجربه بیشتری کسب کنند. توان ما خیلی بالا نیست و ما دوست داریم در مسابقهای شرکت کنیم که بتوانیم دست پر برگردیم. من در جایگاهی نیستم که بخواهم تصمیم بگیرم.» برای کسب تجربه چه جایی بهتر از مسابقات جهانی؟ با این شرایط بهنظر نمیرسد هشتگ «حمایت» نظر فدراسیون را تغییر بدهد.