سمبولیسم را نادیده بگیرید

علی قنبری - روزنامه‌نگار

«تن‌داده» عنوان نمایشی از منصور صلواتی است که این شب‌ها در تماشاخانه دیوار چهارم اجرا می‌شود. نویسنده و طراحی صحنه این‌کار هم بر عهده خود کارگردان است. چراغ قرمزی که هیچ‌وقت سبز نمی‌شود و رفتار مردمی که به‌تدریج پشت چراغ حاضر می‌شوند و کارهای متفاوتی را پیش می‌گیرند، دستمایه بازنمایی منصور صلواتی در این نمایش است. یک چراغ قرمز و دسته‌بندی اجتماعی به سادگی تعبیری از سمبولیسم را به جان این کار می‌اندازد اما تئاتر شامل تقلید از افراد درگیر در فعالیت‌های خاص است و این شامل بازتولید فعالیت‌ها می‌شود، درحالی‌که اساساً هدف سمبولیسم بازتولید کنش‌ها و فعالیت‌ها نبوده است. پس سمبولیسم را نادیده بگیرید و به تماشای اثری پر از کاراکتر بروید که فارغ از دیالوگ‌ها، گریم و طراحی لباس‌ها هم کمک شایانی به یک تنوع ریتمیک کرده است.
منصور صلواتی به خوبی بی‌دلیلی و شلختگی هنر پست‌مدرن را می‌شناسد و براساس همین دیدگاه این نوع سبک را به خوبی اجرا می‌کند و پایه اندیشه و اجرایش ریشه در همین فهم و دیدگاه دارد.
یکی دیگر از وجه‌های تئاتر منصور صلواتی کاربرد زبان در آن است. زبانی که از جهان پست‌مدرن و نوعی زبان اسکیزوفرنی و بازی‌های زبانی پیچیده تشکیل شده که این موضوع نشات‌گرفته از جامعه‌ای‌ است که در آن زندگی می‌کنیم که جامعه‌ای اسکیزوفرن و چندوجهی‌ است. براساس همین دیدگاه است که بازیگر در اجرای او بیشتر ارائه‌دهنده جهان نمایش است تا کسی که درام در او تعریف می‌شود. منصور صلواتی در کارهای قبلی خود ازجمله شمار اندکی از نمایشنامه‌نویسان وطنی بود که بازی‌های زبانی را به خورد دیالوگ‌هایش می‌داد و از این جهت برای من دلچسب بود. آن قدرت دیالوگ‌نویسی همچنان در اینجا به چشم می‌آید.گرچه وجه عطفی آن و آن پیوستاری که درام را پیش می‌برد از قدرت آن کاسته است اما آیرونی و طنز پرجان و متفاوت منصور همچنان زینت‌بخش متن درام است. وجود بازیگران متعدد انرژی بسیاری از منصور گرفته اما ماحصل کار یک درام جان‌دار و دوست‌داشتنی است.