تقویم / سالروز/ شوالیه ادبیات ایران

همان اول که کتاب را باز می‌کنید، قبل از هر چیز برمی‌خورید به حجم زیادی از توصیف. توصیفاتی که بیشتر به توصیفات شعر شبیه است تا یک رمان. در واقع همین توصیفات باعث جدال بین مخالفان و طرفداران کلیدر می‌شود. طرفدارانش می‌گویند صحنه به صحنه رمان اثر هنری است. آنها معتقدند قلم محمود دولت‌آبادی مهم‌تر از داستانی است که روایت می‌کند. اما کسانی هم هستند که می‌گویند کلیدر را می‌توان به اندازه «جای خالی سلوچ» جمع کرد، بدون اینکه چیزی از داستان جا بماند. با همه اینها، حتی اگر تمام این نظرات درباره این رمان درست باشد، باز هم کلیدر یکی از شاهکارهای ادبیات فارسی و مهم‌ترین اثر دولت آبادی است. محمود دولت آبادی با قلم روان و توصیف‌های بسیار دقیق و ظریفش چنان خواننده را مسحور خود می‌کند که بعید است بتواند رهایش کند.  این خصلت دولت‌آبادی است که داستانی از او را اگر شروع کردی پایت بسته می‌شود به تخت روایت و تا انتها در مسیرش خواهی ماند و قهرمان‌هایش چنان واقعی‌اند که تا مدت‌ها در تو خواهند زیست؛ مثل گل‌محمد که همچنان در ذهن بسیاری از خوانندگان «کلیدر» بیدار و پابه‌رکاب است. محمود دولت آبادی‌ زاده روستایی در سبزوار است. در میان نوشته‌هایش رنگ‌وبوی آن دیار به چشم می‌خورد. او برای گذران زندگی مشغول کارهای مختلف می‌شود تا سرانجام به کارهای هنری و اجرای تئاتر می‌رسد. پس از چند تجربه هنری، تئاتر را کنار می‌گذارد و نوشتن را انتخاب می‌کند. برخی از داستان‌هایش نیز با رضایت خودش  یا بدون آن دستمایه ساخت فیلم هم شده است. حالا بیش از ۵۰ سال است که این نویسنده برجسته، بی‌وقفه می‌نویسد و ادبیات پربار فارسی با تالیف‌های این نویسنده بزرگ، غنی‌تر شده است. دولت‌آبادی در سال۲۰۱۳ برگزیده جایزه ادبی «یان میخالسکی» سوئیس شد و در سال۲۰۱۴ جایزه «شوالیه ادب و هنر ایران» را از سفیر دولت فرانسه در تهران دریافت کرد.