بیمه سیدالشهدا _ع_

حمیدرضا محمدی - روزنامه‌نگار

همه‌چیزِ این خانه دلرباست؛ گچبری‌هایش، آیینه‌کاری‌هایش، نقاشی‌هایش، ارسی‌هایش، شیشه‌های رنگارنگش و اصلاً معماری‌اش. این خانه را در سال ١٢٣٧ خورشیدی، ١٠ سال پس از تاج‌گذاری ناصرالدین‌شاه، حاج محمدرضا امینی، نوه حاج عبدالله امینی، تاجر تبریزی ساخت؛ یکی از اعیان و اقران قزوین  و برایش، آن‌زمان، یعنی ١۶۴ سال قبل، ۴٨هزار تومان خرج کرد. جایی شد برای سوگواری‌ماه عزای ثارالله(ع). اما واقعیت این است که حاج‌امینی، این عمارت شگفت‌انگیز را از ابتدا به این نیت ساخت. در اقوال آمده است که وقتی سلطان صاحبقران در سال ١٢۶۴ به قزوین سفر کرده بود، چون اوصاف این خانه به گوشش رسیده بود، نیت کرد به بازدید از این خانه برود  و چون او از ارادت شاه به امام سوم شیعیان مطلع بود، آن را وقف سیدالشهداء(ع) و به حسینیه تبدیل کرد و همان هم شد، خانه بیمه امام حسین(ع). و از آن زمان، خانه امینی‌ها به حسینیه امینی‌ها تغییر شهرت داد.
حالا دیگر این خانه دوطبقه دربست در اختیار عزاداران حسینی است و هر 3‌تالار جایی می‌شود برای اشک‌ریختن در رثای امام حسین(ع)؛ هنگام ذکر مصیبت، ارسی‌های تالارها بلند و هرسه یکی می‌شوند و  محوطه سرپوشیده بزرگی با آن آیینه‌کاری‌های حیرت‌آور تشکیل می‌دهند. در تالار مرکزی که ١٨ متر است و عروسِ خانه از دوتای دیگر که هریک ١٠ متر هستند، بزرگ‌تر، چلچراغ آویخته‌شده‌ای رخ‌نمایی می‌کند که خود حاج‌امینی از ایتالیا آورده و در 2 طرف آن نیز روی چوب، نقاشی‌های جالب توجهی شده است. سقف نیز تزئینات گچبری توأم با آینه‌کاری دارد. همچنین نقاشی روی چوب که به کمک آینه، گره‌بندی شده‌اند در هماهنگی با چلچراغ و فرش‌های دستباف یک‌تخته و پشتی‌های قرمزرنگِ اهدایی آستان امام رضا(ع).
و البته گوشواره‌ها، فضاهایی بودند برای حضور زنان، در جنب تالارهای شمالی و جنوبی.
خانه اما جز مطبخ، شربت‌خانه و چای‌خانه هم دارد که هردو دارای فضایی مجزا هستند یعنی در جایی که برای دم کشیدن چای لحاظ شده، سماورها و مجمع‌ها و استکان‌ها و قندان‌ها بوده و در محل تهیه نوشیدنی‌ها ازجمله دوغ و شربت، ملزومات آن فراهم بوده ‌است.
بد نیست بدانید حاج امینی موقوفات گسترده‌ای برای حسینیه اختصاص داد تا بتواند اداره‌اش کند. ازجمله آنکه 6 دانگ از 2 روستا و 2 دانگ از روستایی دیگر را برای امور عزاداری، تامین طعام مساکین در حسینیه و مازادش را هم برای تقسیم بین ارحام اختصاص داد.
از آن خانه باجبروتِ ۵ هکتاری با ١۶ عمارت و ١٧ حیاط، حالا ٢٨۴۴ مترش مانده با 4 حیاط و 2 عمارت اندرونی و بیرونی که در خیابان مولوی قزوین واقع است و هنوز هم در اختیار خانواده امینی است، زیرا حاج‌امینی اگرچه فرزندی نداشت، اما وصیت کرد تا ٩٩ نسل، وقف حسینیه ادامه داشته باشد و در کف همین خاندان.