بر و برگ
موتیف فقر کمرنگ نمی‌شود
شهنام صفاجو
دنیای امروز حرکت پرشتابی به‌سوی فقر دارد؛ حقیقتی که در طول تاریخ همراه نوع بشر بوده و گویا برای عامه مردم راه گریزی از آن وجود ندارد. فقر در زایش هنری، جوهر شعر و داستان و پالت نقاشی هم بوده تا در مسیر هنر مفهومی رنگ و جلا یابد. به این عبارت موتیف فقر هیچ‌گاه کمرنگ نمی‌شود!
فقر و تنگدستی ریشه در وجود آدمی هم دارد؛ زمانی که فرد تسلیم می‌شود، سر در گریبان می‌برد و امید خود را از دست می‌دهد. تحت این شرایط سخت و روی خط ممتد درد، یا سکوت و سقوط می‌کند و یا آشفته‌حال در پی امر خطا و ناروا می‌رود. فقر و ناامیدی چون آتش زیر خاکستر، دشمن هر جامعه‌ای است که اگر فکری به حال داغی آن نشود، تباهی از راه می‌رسد.
آلن شایر، نقاش 87ساله فرانسوی واضع هنری این وضعیت تلخ بشری است که با ترکیبی از خطوط افقی و عمودی، رنگ و بی‌رنگی، سکوت و رخداد، سکون و عارضه، این نمادگرایی را روی بوم سفید خود می‌آورد. شیفتگی هنرمند نقاش در ترسیم خطوط و حجم هندسی با بستر ناامیدی را می‌توان به یک تکیه‌گاه تشبیه کرد که از پلان‌های مختلف می‌تواند باعث رهایی شود؛ آنچه در تابلوی «فیگور نشسته» و «گدا»ی وی هم قابل تمیز است.
او که زندگی شخصی‌اش در سفر و اقامت در سرزمین‌های مختلف گذشته، در ژرفای هنر مفهومی خویش به حرکت عناصر و زیبایی فرم‌ها دلبستگی دارد و با تکنیک‌های خاص به‌دنبال القای احساساتی است که ذهن او را احاطه کرده‌اند. این سفرها به‌معنای مشاهده دقیق طبیعت در ایجاد اشکال و حجم هندسی و هماهنگی و ترکیب رنگ‌هاست که موجب خلاقیت وی در ترسیم آثار هنری‌اش شده است.
آلن شایر هنرمندی است که هرگز متوقف نشده است. او در وب‌سایت www.alainchayer-artgallery.com می‌نویسد: «در مدرسه هنرهای زیبای تولوز، فن هنر و آداب فروتنی را با هم آموختم تا در جست‌وجوی پارادوکس شهرت و ثروت نباشم؛ چون اگر مجبور به خلق هنری دور از سلیقه و انتظار خود و بر مبنای قوانین بازار بودم، آنگاه نمی‌توانستم آزاد باشم. این آزادی‌خواهی در امر هنر باعث شد خودم را از شرایط مادی وجودم رها کنم؛ پس وارد حرفه تجارت شدم تا این نیاز را برآورده کنم. فعالیت تجاری و سفر به سراسر جهان هم به من اجازه داد تا هنرم را از طریق الهام التقاطی و همیشه شاعرانه‌ام تمرین کنم و احساساتم را با مخاطبان استثنایی‌ام به اشتراک بگذارم.»
