فرود روی نیمه تاریک ماه

سال 1969میلادی درست در چنین روزی (بیستم جولای) نیل آرمسترانگ، با گفتن جمله «این گامی کوچک برای یک انسان و جهشی بزرگ برای بشریت است» به‌عنوان نخستین انسان، پایش را روی سطح ماه گذاشت. هر چند آنها روی نیمه روشن ماه فرود آمدند اما جنگ سرد مسابقات فضایی شوروی سابق و آمریکا باعث شد بسیاری این فرود را ساختگی و فیلم‌های مرتبط با آن را تقلبی بدانند. نیمه تاریک ماه که کنایه از مخفی بودن و نامرئی بودن است، به این سفر هم سرایت کرد و حواشی بسیاری برای آن ساخت. اگرچه کمونیست‌های شوروی سابق در مقابل این موفقیت سکوت کردند اما مخالفان واقعی بودن این موفقیت علمی همچنان صدایشان تا امروز بلند است. این شایعات در سال 1976میلادی بیش از هر زمانی قوت گرفت، آن هم با انتشار کتابی به نام «ما هرگز به ماه نرفتیم». نویسنده این کتاب بیل کیسینگ بود، خبرنگاری که در بخش روابط‌عمومی یکی از شرکت‎های پیمانکار ناسا کار می‎کرد. بحث‎هایی را که او در این کتاب مطرح کرد بعد‌ها منکران فرود آپولو ۱۱ بر ماه به‌کار گرفتند.
 برای نمونه اینکه چرا در فضای  پس‎زمینه سطح ماه ستاره‎ای دیده  نمی‎شود و پرچم آمریکا در  محیطی که هوا در آن جریان ندارد  تکان خورده است.  مایکل ریچ، ستاره‎شناس دانشگاه کالیفرنیا می‎گوید: برای رد این تئوری یک توجیه علمی وجود دارد. پرچم به‌دلیل فشاری که آرمسترانگ و دیگر فضانورد همراه او به نام باز آلدرین، موقع فرو کردن آن در زمین وارد کرده‎اند، چین خورده و از آنجایی که جاذبه در سطح ماه یک ششم جاذبه زمین است، پرچم نیز به همان حالت باقی مانده است.  ادعا‌های جعلی بودن فرود بشر بر ماه، ردپا‌های به جا مانده فضانوردان بر ماه را هم هدف قرار داد. مخالفان بر این باورند که به‌دلیل نبود رطوبت در سطح ماه تصویر معروف ردپای آلدرین نمی‎تواند واقعی باشد. مارک رابینسون، استاد دانشگاه ایالتی آریزونا برای این مورد یک توجیه علمی دارد. اینکه سطح ماه با لایه‎ای از سنگ‎ریزه و گرد و خاک به نام «سنگ پوشه» یا «رگولیت» پوشیده شده است. این لایه بسیار نرم است و وقتی رویش قدم بگذاری به راحتی فشرده می‎شود. ذراتی که این لایه را تشکیل داده‎اند خاصیت چسبندگی دارند و به همین دلیل حتی وقتی پایت را بلند کنی، رد پا همچنان شکل خود را حفظ می‌کند.