غیرقابل تغییر

فشارها روی کادرفنی پرسپولیس جواب داد و چندین عضو این مجموعه برای فصل جدید از جمع سرخپوشان جدا شدند. داوود فنایی که به‌خاطر افت گلرهای این تیم زیر سؤال بود و در موردش می‌گفتند بیشتر روی رسیدگی به شرایط ظاهری خودش متمرکز است(!) از تیم رفت و همین شرایط برای مظاهر رحیم‌پور، بدنساز سرخ‌ها هم به‌وجود آمد. پرسپولیس فصل گذشته زیاد مصدوم داد و همینطور گاهی به‌نظر می‌رسید بازیکنان این تیم از نظر بدنی کم می‌آورند؛ در نتیجه انگشت اتهامات به سمت بدنساز سرخ‌ها رفت و او نیز بعد از یک مصاحبه طولانی و گلایه‌آمیز ناچار به ترک باشگاه شد. اینکه یحیی گل‌محمدی در مورد این دو نفر از لفظ «شرمندگی» استفاده کرد، قشنگ نشان می‌داد آنها برخلاف میل باطنی خودشان از تیم کنار رفته‌اند. بعد هم نوبت حمید مطهری شد که البته جنس جدایی او فرق داشت؛ چرا که سرمربیگری نساجی را پذیرفت و به نوعی ارتقای شغلی پیدا کرد.
آنچه در دل تغییرات وسیع کادرفنی پرسپولیس به چشم می‌آمد اما ابقای بی‌قید و شرط کریم باقری بود. هیچ‌کس حتی برای لحظه‌ای به جدایی کریم نیندیشید. باقری چندی پیش از سوی فدراسیون فوتبال تحت فشار قرار گرفت تا بین پرسپولیس و تیم ملی یکی را انتخاب کند. او نهایتا قید جام‌جهانی را زد و پرسپولیس را برداشت. در نتیجه پرسپولیس هم به ادامه همکاری به آقا کریم رأی اعتماد داد و این مربی از گزند جابه‌جایی‌ها در امان ماند. باقری چهره تغییرناپذیر کادر فنی پرسپولیس است؛ کسی که جایگاهش از سرمربیان این تیم هم محکم‌تر به‌نظر می‌رسد! او با علی دایی کار کرده و بعد کنار برانکو و گابریل کالدرون هم بوده است. امروز با یحیی گل‌محمدی همکاری می‌کند و احتمال قابل توجهی وجود دارد که بعد از جدایی یحیی هم آقا کریم در سمتش باقی بماند. در مورد میزان کارایی باقری حرف و حدیث‌های زیادی وجود دارد، اما به‌نظر می‌رسد باشگاه، سرمربیان و اغلب هواداران از کم و کیف اثرگذاری او در تیم راضی هستند و راز این بقای طولانی‌مدت هم در همین است.