بازار حیرت‌انگیز

حالا دیگر همه در جریان گرانی عجیب و غریب بازیکنان و مربیان ایرانی هستند. آنهایی هم که نمی‌دانستند، بعد از افشای رقم 40میلیارد تومانی قرارداد یحیی گل‌محمدی با پرسپولیس متوجه موضوع شدند. بسیاری بر این باورند که با توجه به مشکلات اقتصادی شدید موجود در کشور، پرداخت چنین ارقامی به اهالی فوتبال توجیه منطقی ندارد. با وجود این آنچه داستان را شگفت‌انگیزتر می‌کند، سخاوتمندی عجیب باشگاه‌ها در قبال مربیان و بازیکنانی است که دستاوردهای چندان درخشانی هم ندارند.
امروز در مورد بازیکنان، به راحتی از دستمزدهایی بین 10 تا 20میلیارد تومان حرف زده می‌شود. بمب‌های بازار نقل‌وانتقالات اما عموما حتی یک بازی ملی هم ندارند و بعضا حتی به اردو نیز دعوت نشده‌اند! امثال سعید صادقی، سجاد شهباززاده، دانیال اسماعیلی‌فر، سروش رفیعی و خیلی از بازیکنان دیگری که طعمه‌های درشت بازار نقل‌وانتقالات هستند و دستمزدهای وحشتناک می‌گیرند، یا اصلا بازی ملی ندارند یا حضورشان در اردوها جنبه تشریفاتی دارد. روشن نیست که اگر به جای این دوستان، ستاره‌های قدیمی فوتبال ایران در بازار فعلی حضور داشتند و مثلا قرار بود روی احمدرضا عابدزاده، ناصر محمدخانی، محمد پنجعلی، کریم باقری، علی دایی و... قیمت گذاشته شود، چه اعدادی باید رد و بدل می‌شد.
در مورد مربیان هم همین شرایط را داریم. خود یحیی که از قرار گران‌ترین مربی فوتبال ایران است، تنها 2‌قهرمانی لیگی با پرسپولیس دارد که یکی از آنها را هم نصف- نصف با گابریل کالدرون شریک است. او البته یک‌بار هم سرخپوشان را به فینال لیگ قهرمانان آسیا رسانده که محصول شرایط خاصی همچون برگزاری متمرکز و تک‌بازی مسابقات و نیز اخراج الهلال از تورنمنت بوده است. گل‌محمدی اما به پشتوانه همان دستاورد قراردادهای عجیب و غریب می‌بندد. از آن سو هم امیر قلعه‌نویی را داریم که حدود یک‌دهه است دستش به هیچ جامی نخورده، اما هنوز در قامت یک «ژنرال» قرارداد می‌بندد. حتی پیرامون سرمربیان جوان‌تر، دستیاران و... هم اعدادی به گوش می‌خورد که واقعا عجیب و غریب است. خلاصه که بازار عجیب و غریبی شده و سهم مردم، فقط حیرت است.