رقبا چه کردند؟

در فیفادی آخر این فصل فوتبال، بیشتر تیم‌های ملی 4‌دیدار دوستانه یا رسمی برگزار کردند اما تیم ملی ایران تنها یک‌دیدار مقابل الجزایر برگزار کرد که آن هم با شکست همراه بود. بد نیست بررسی کنیم ببینیم حریفان ایران در جام جهانی چند بازی در این مقطع انجام دادند و چه عملکردی داشتند. ولز و انگلیس هر دو در گروه‌های 3 و 4 لیگ ملت‌های اروپا پس از انجام 4‌مسابقه در رده آخر جای گرفتند. انگلیس در گروه مرگ بود و 2‌تساوی مقابل ایتالیا و آلمان مدعی به دست آورد و هر 2‌دیدار رفت و برگشت را به مجارستان باخت؛ 5گل خورده و بدون گل زده.

   ولز
ولز در گروه آخر، آخر شد اما نمایشی سزاوارانه ارائه کرد. ولزی‌ها خسته از دیدار پلی‌آف جام‌جهانی که توانستند اوکراین را شکست دهند، 4‌بازی هم در لیگ ملت‌ها انجام دادند. با اینکه ولز تنها یک‌تساوی به دست آورد و هر 3‌بازی دیگرش ازجمله 2‌دیدار با هلند را باخت، مقابل حریفان خود سزاوارانه بازی کرد. هلند، بلژیک و لهستان، حریفان ولز بودند. هلند توانست بلژیک را در هم بکوبد و بلژیک هم همین بلا را سر لهستان آورد و ولز تنها تیم گروه غیر از هلند بود که آبروریزی نکرد. هلند مثل بازی رفت در وقت‌های اضافه، گل تساوی را از ولز خورد و بلافاصله گل برتری را به ثمر رساند تا 10‌امتیازی شده و صدرنشین گروه چهارم باقی بماند. در دیدار رفت، تیم ملی ولز در دقیقه 92به گل تساوی رسید ولی هلند در دقیقه 94گل برتری را به ثمر رساند. 6روز بعد هم ولز در دقیقه 92به تساوی رسید و هلند در دقیقه 93گل برتری را به حریف زد. اژدهایان این‌چنین متحمل 2 شکست شدند.

   آمریکا
آمریکا 4‌دیدار دوستانه انجام داد، دیدار برابر حریفانی که هیچ‌کدام ربطی به تیم‌های همگروه آنها در جام جهانی نداشت. آمریکا با ایران، انگلیس و ولز همگروه است اما حریفان تدارکاتی آنها در این فیفادی عبارت بودند از مراکش (برد 3 بر صفر)، اروگوئه (تساوی بدون گل)، گرانادا (برد 5 بر صفر) و السالوادور (تساوی یک-یک). شاید این پاسخی باشد به منتقدانی که می‌گفتند بازی با اروگوئه و الجزایر به دردمان نمی‌خورد و حتما باید با حریفی شبیه تیم‌های همگروه خودمان بازی کنیم. با این تحلیل بازی با کانادا منطقی به‌نظر می‌رسد چون هر دو در یک منطقه جغرافیا با فرهنگ و زبانی نزدیک به‌هم حضور دارند، اما آن‌هایی که بازی‌های آمریکا و کانادا را دیده‌اند تأیید می‌کنند که سبک فوتبال 2‌تیم هیچ ربطی به هم نداشت.

   انگلیس
انگلیس پس از 60‌سال که برابر مجارستان شکست نخورده بود در کمتر از 10‌روز دبل شد. مجارستان از 5‌شوت به سمت دروازه، به 4‌گل رسید. آخرین باری که انگلیسی‌ها در یک دیدار خانگی 4‌گل یا بیشتر دریافت کردند به سال 1953برمی‌گردد که بازهم برابر مجارستان با نتیجه 6بر 3در ورزشگاه ومبلی شکست خورده بودند. در تاریخ فوتبال انگلیس این نخستین‌بار است که این تیم در خانه خود بدون گل زده، ۴‌گل از حریف دریافت می‌کند. این سنگین‌ترین شکست خانگی این تیم پس از باخت ۵ بر ۱ مقابل اسکاتلند در سال ۱۹۲۸ یعنی ۹۴‌سال پیش است. با اخراج جان استونز در شکست 4بر صفر مقابل مجارستان، حالا هیچ تیمی به اندازه سه‌شیرها در رقابت‌های لیگ ملت‌های اروپا بازیکن اخراجی نداشته است (۴ اخراجی). تساوی بدون گل با ایتالیا و تساوی یک-یک مقابل آلمان باعث شده تا ساوث‌گیت حسابی تحت فشار قرار بگیرد. در انگلیس پیش از این بازی هشتگ برای اخراج گرت ساوث‌گیت می‌زدند و هم‌اکنون اعتراض‌ها گسترده‌تر شده. یکی از کاربران توییتر از این کشور نوشته: «با ساوث‌گیت، گروه ما در جام جهانی به گروه مرگ تبدیل می‌شود.»

ایران شانزدهمین امید قهرمانی
با وجود شکست مفتضحانه انگلیس مقابل مجارستان این تیم که گران‌ترین تیم ملی جهان است، همچنان یکی از شانس‌های اصلی قهرمانی در جام جهانی محسوب می‌شود. فرانسه هم که در گروهش آخر شده، شانس قهرمانی خود را کاهش یافته نمی‌بیند. خروس‌ها با 17.93درصد شانس اصلی قهرمانی جام جهانی قطر خواهند بود. برزیل با 15.73، اسپانیا با 11.53، انگلیس 8.03، بلژیک 7.90، هلند 7.70، آلمان 7.21، آرژانتین 6.45، پرتغال 5.11، کرواسی 2.31 دارای بیشترین احتمال قهرمانی هستند و در رده‌های بعدی تیم‌های دانمارک، اروگوئه، مکزیک، سوئیس، لهستان قرار دارند. ایران پس از لهستان با 0.60درصد بالاتر از ژاپن با 0.48درصد در رده شانزدهم جای دارد. یعنی نیمی از تیم‌های حاضر در جام جهانی آینده نسبت به تیم ما از شانس قهرمانی کمتری برخوردارند. آمریکا و ولز که همگروه ما هستند بعد از ژاپن در رده‌های هجدهم و نوزدهم قرار گرفته‌اند، قطر میزبان در رده بیستم و کره‌جنوبی بیست‌ویکم و کامرون و عربستان و کاستاریکا با صفر درصد شانس قهرمانی کمترین امید را بین همه 32تیم حاضر در این رقابت‌ها دارند.