سرانجام کلنگ‌های بی‌حساب

 احمد تکشینی، رئیس مؤسسه مطالعات و پژوهش‌های بازرگانی می‌گوید: 6هزار طرح نیمه تمام (صنعتی، معدنی و تجاری) با بالای 60درصد پیشرفت فیزیکی در استان‌های کشور وجود دارد که 280هزار شغل مستقیم ایجاد خواهد کرد. او با بیان اینکه شناسایی ظرفیت‌های سرمایه‌گذاری به تفکیک شهرستان‌ها کشور با رویکرد آمایش در دستور کار وزارت صمت قرار گرفته است، افزود: در این طرح مزیت‌های فضای طبیعی، اجتماعی و اقتصادی ساماندهی و نظام بخشی می‌شود. این کار با هدف ایجاد رابطه منطقی بین توزیع جمعیت و انجام فعالیت‌ها در پهنه سرزمین با توجه به ویژگی‌های فضایی مناطق است.
داستان پروژه‌های ناتمام، نشان‌دهنده بر زمین خوردن کلنگ‌های بی‌حسابی است که بارؤیای ایجاد توسعه در نقاط مختلف کشور بر زمین زده شده و چون منابع مالی دولت به خشکسالی گرفتار شد، این پروژه‌ها دچار خاک‌خوردگی طولانی شده است. اساسا طرح‌های ناتمام یک قصه پرقصه در الگوی توسعه ایران و محصول همه کاره بوده دولت در اقتصاد است. اکنون صحبت از آمایش سرزمین در وزارت صمت است غافل از آنکه ریشه داستان نه در طرح آمایش که در ذهن مسئولانی است که توسعه را تنها در جغرافیای آرزوهای خویش جست‌وجو می‌کنند. نتیجه‌اش اینکه حتی طرح‌های به بهره‌برداری رسیده هم دچار بحران شده‌اند. از این رو باید ابتدا ذهن‌ها را از خطاها و انحراف‌ها زدود، کارشناسان خبره را به درون اتاق‌های فکر راه داد و از آنها خواست تا نسخه نجات ارائه دهند. تا زمانی که هنر دولتمردان و نمایندگان در کلنگ زدن باشد و تلاش برای گرفتن بودجه با هدف ایجاد اشتغال بی‌آنکه به فکر بازار محصولات و خدمات آن باشند، قدم در بی‌راهه گذاشتن است. این پروژه‌های ناتمام و کلنگ‌های بی‌حساب، حکایت از آن کس دارد که چاهی کند و پر کرد و بودجه گرفت و کسی در سودای برداشت آب از چاه خشکیده نیست. بر تابوتی که جنازه‌ای در آن نیست، گریه کردن جایز نباشد، پس در قبرستان طرح‌های ناتمام نوحه نخوانید.