برای خدا، در راه خدا، توجه به رضای الهی

رضا جلالی، کارشناس ارشد مدیریت رسانه

هدف اصلی تمام انبیا، اقامه توحید در تمام سطوح جامعه بوده است، نه صرفاً بیان مفاهیم توحیدی. اقامه توحید، یعنی تحقق عینی تمام مظاهر توحیدی در جامعه و از بین‌بردن تمام مظاهر شرک و طاغوت؛ اعم از طاغوت‌های آفاقی و انفسی. اقامه توحید در جامعه، نیازمند ساختاری الهی است که در آن، وضع و اجرای قانون، مجازات، تعلیم، تشویق و تنبیه، دعوت‌ها و ارزش‌ها براساس مبانی وحیانی باشد. تربیت توحیدی، جز در متن جامعه و ساختار اجتماعی موحـد، محقق نمی‌شود، لذا انبیا به جای اکتفا بر فعالیت‌های فردی به تحولات اجتماعی می‌اندیشیدند (کارخانه انسان‌سازی).
«جامعه اسلامی یعنی چه؟ یعنی جامعه‌ای که در آن، آرمان‌های اسلامی، اهداف اسلامی، آرزوهای بزرگی که اسلام برای بشر ترسیم کرده است، تحقق پیدا کند. جامعه عادل، برخوردار از عدالت، جامعه آزاد، جامعه‌ای که مردم در آن، در اداره کشور، در آینده خود، در پیشرفت خود، دارای نقشند؛ دارای تأثیرند. جامعه‌ای دارای عزت ملی و استغنای ملی، جامعه‌ای برخوردار از رفاه و مبرای از فقر و گرسنگی، جامعه‌ای دارای پیشرفت‌های همه‌جانبه؛ پیشرفت علمی، پیشرفت اقتصادی، پیشرفت سیاسی و بالاخره جامعه‌ای بدون سکون، بدون رکود، بدون توقف و در حـال پیشروی دائـم. این، آن جامعه‌ای است که ما دنبالش هستیم. البته این جامعه، تحقق پیدا نکرده ولی ما دنبال این هستیم که این جامعه تحقق پیدا کند». (مقام معظم رهبری، 24/7/1390)
تحقق چنین جامعه‌ای، بدون وجود قدرت سیاسی و حکومتی که اعتقاد راسخ به این ارزش‌ها داشته باشد و خود را متولی تحقق این ارزش‌ها در جامعه بداند، امکان‌پذیر نیست؛ زیرا داشتن قدرت سیاسی و تشکیل حکومت، مبتنی بر آموزه‌های دینی، نه‌تنها موجب شکوفایی و به بار نشستن ارزش‌ها در عمل مردم جامعه است بلکه باعث بازدارندگی از طغیان قلدرها و سستی تنبل‌ها نیز می‌شود. از سوی دیگر، دشمنان بیرونی جامعه نیز درصورت وجود حکومت مبتنی بر وحی، احساس خطری جدی برای خود می‌کنند؛ زیرا جامعه‌ای صرفاً دین‌مدار، بدون داشتن حکومت و قدرت سیاسی، هیچ‌گاه منافع آنان را تهدید نمی‌کند.
«اگر بخواهیم این معارف، در فضای عقیدتی جامعه، به‌معنای واقعی کلمه تحقق پیدا کند، بخواهیم این ارزش‌ها در عمل مردم، در رفتار مردم، خودش را نشان بدهد، بخواهیم این احـکام - که وسیله‌ پیشرفت و حرکت است - تحقق پیدا کند، احتیاج به قدرت سیاسی دارد. اگر قدرت سیاسی نباشد، قلدرها زیر بار نمی‌روند؛ تنبل‌ها انجام نمی‌دهند؛ سیاهی‌لشکر قلدرها و مستکبرین و پول‌دارها، به‌دنبال آنها حرکت می‌کنند؛ یعنی آن مقصود نبوت‌ها، حاصل نمی‌شود؛ لذا در قرآن می‌فرمایند که «وَمَا أَرْسَلْنَا مِنْ رَسُولٍ إِلَّا لِیطَاعَ بِإِذْنِ‌الله»(نسا، آیه 64) این، مربوط به پیغمبر ما فقط نیست؛ مربوط به همه پیغمبران است.
یکی از مهم‌ترین نقاط عطف تاریخ، حرکت بی‌بدیل امام خمینی(ره) و استقرار حکومت اسلامی است. امام خمینی(ره)، با نسخه‌برداری از الگوی بعثت خاتم پیامبران(ص)، ظرفیت‌های ناشناخته و مغفول مانده از اسلام را به‌درستی تشخیص داد و به مبانی عمیق دینی، از عمق جان باور داشت. مهم‌ترین ویژگی آن حرکت، این بود که در دل اختلاف بر سر مدل‌های حکومتی کمونیستی و دمکراسی غربی، مدل جدیدی از حکومت ارائـه شد که تا آن زمان، «دنیا چنین نظامی را نمی‌شناخت و تا آن وقت، سابقه نداشت.» (بیانات مقام معظم رهبری، 10/1/1369)
مردم، انواع گوناگونی از جمهوری را دیده بودند؛ «اما آن جمهوری‌ای که مبانی و ارزش‌های اساسی‌اش و قواعد اصلی‌اش، از اسلام گرفته شده، این یک چیز بی‌نظیری است.» (بیانات مقام معظم رهبری،10/1/1364)
شاید به همین دلیل بود که امام خمینی(ره) فرمودند: «حفظ جمهوری اسلامی، از حفظ یک نفر، ولو امام عصر باشد، اهمیتش بیشتر است؛ برای اینکه امام عصر هم خودش را فدا می‌کند برای اسلام؛ همه انبیا، از صدر عالم تا حالا که آمدند، برای کلمه حـق و برای دین خدا، خودشان را فدا کردند» (صحیفه امام، ج15، ص365) و مقام معظم رهبری نیز فرمودند: «انقلاب اسلامی، یک ضرورت بود برای اسلام؛ یک نیاز بود برای مسلمین؛ سنت الهی بود برای حفظ دین و احـکام الهی.» (بیانات مقام معظم رهبری، 13/11/1367) شهید صدر نیز با شنیدن خبر نهضت امام خمینی (ره) فرمود: «الیوم تحققت آمال الانبیاء؛ امروز تمام آرزوهای انبیا، برآورده شد.» شهید نواب صفوی هم می‌گفت: «در حکومت اسلامی، من فخر می‌کنم رفتگر خیابانش باشم.» و  در پایان امام فرمودند: «جمهوری اسلامی، نه یک کلمه کم، نه یک کلمه زیاد. «جمهوری» یعنی تکیه به قوت مردم، قدرت مردم، اراده مردم، ایمان مردم، ابتکارات مردم؛ یعنی نیروی انسانی، همان چیزی که مهم‌ترین عامل پیشرفت است و «اسلامی» یعنی برای خدا، در راه خدا، متوجه به رضای الهی، در چهارچوب ارزش‌های الهی و اسلامی. این معنای جمهوری اسلامی است؛ این حرف نویی بود در دنیا.» (بیانات رهبر معظم انقلاب، 1/9/1396)