مجمع کشندگان زمان!

مجمع پرماجرای فدراسیون فوتبال سرانجام برگزار شد و خروجی‌اش نیز تقریبا مطابق انتظار بود. برخلاف اصرار شهاب‌الدین عزیزی خادم در هفته‌های گذشته برای حضور در این مجمع، رئیس سابق فدراسیون فوتبال در مجمع حاضر نشد. قرار بود بررسی عزل او در این جلسه در دستور کار قرار بگیرد اما با توجه به رأی صادر‌شده از سوی کمیته اخلاق و محرومیت عزیزی خادم از حضور در فوتبال، بررسی این عزل از دستور کار خارج شود تا دیگر شانسی برای بازگشت رئیس پیشین به تشکیلات فدراسیون فوتبال ایران وجود نداشته باشد. همچنین مقرر شد انتخابات برای تعیین رئیس جدید فدراسیون فوتبال، هشتم شهریورماه صورت بگیرد. در نتیجه چند‌ماه قبل از شروع جام‌جهانی، رئیس جدید فدراسیون فوتبال ایران معرفی خواهد شد. اتفاق مهم دیگری که در این جلسه رخ داد، بررسی عزل اعضای هیأت رئیسه فدراسیون فوتبال بود؛ موضوعی که واکنش‌های موافق و مخالف زیادی را به همراه آورد. یکی از این اعضا احسان اصولی بود که با وجود رأی مخالف بیشتر، به‌دلیل رسیدن به حدنصاب رأی موافق در سمت خود باقی ماند. طهمورث حیدری و احمدرضا براتی نیز در بین اعضای هیأت‌رئیسه باقی ماندند اما مهرداد سراجی از حاضرین در مجمع رأی عزل گرفت و رسما از هیأت رئیسه فدراسیون کنار رفت. با این اتفاق، زمزمه‌هایی در مورد از رسمیت افتادن هیأت رئیسه به‌دلیل نرسیدن به حد نصاب قانونی مطرح شد اما کامرانی‌فر در جایگاه دبیرکل فدراسیون فوتبال، این موضوع را رد کرد.
فدراسیون از مدت‌ها قبل در انتظار برگزاری این مجمع بود و حالا سرانجام این اتفاق رخ داد. از حالا به بعد انتظار می‌رود که همه تمرکز فدراسیون‌نشینان روی برنامه تیم ملی متمرکز شود. باور کنید یا نه، تیم ملی اصلا زمان زیادی برای آماده‌سازی در مسیر جام‌جهانی ندارد. هرچند که مدیران ارشد فوتبال ایران طوری برخورد می‌کنند که انگار حداقل 10‌سال دیگر برای فراهم‌آوردن شرایط درخشیدن در جام‌جهانی فرصت خواهند داشت. میرشاد ماجدی و سایر مدیران فدراسیون اصلا نباید خودشان را مدیران «موقت» این نهاد بدانند. 
هر تصمیمی که آنها در این چند ماه می‌گیرند، نقش بسیار مهمی در تعیین سرنوشت تیم ملی خواهد داشت. تا برگزاری مجمع انتخابات فدراسیون فوتبال بیش از 3‌ماه باقی مانده و همه روزهای این 3‌ماه برای تیم ملی به‌شدت حیاتی به‌نظر می‌‌رسد. 
تا امروز به جرأت می‌توان گفت که تیم ملی در اولویت برنامه‌های فدراسیون نبوده و همه‌‌چیز به مجمع گره خورده اما از اینجا به بعد، دیگر نه دلیلی برای انفعال وجود دارد و نه هیچ بهانه‌ای برای پشت‌کردن به تیم ملی توجیه‌پذیر خواهد بود. برای پی‌بردن به شرایط فوتبال ایران، کافی است تنها اخبار این روزهای تیم ملی را مرور کنیم. تیمی که تا همین دیروز نه حریف تدارکاتی داشت، نه می‌دانست که قرار است در کدام کشور اردو بزند و نه اصلا اردوی آرامی داشت. در همین تیم یک بازیکن به فهرست دعوت می‌شود و ناگهان به‌دلیل محرومیت اردو را ترک می‌کند تا بازیکن دیگری جای او را بگیرد. در همین تیم، بازیکنان یک تیم باشگاهی بدون اجازه تیم ملی در بازی آخر تیم‌شان حاضر می‌شوند و از تیم خط می‌‌خورند. در همین تیم، تکلیف قرارداد دستیارها هنوز روشن نشده و آنها که قاعدتا باید لیگ را زیرنظر بگیرند، نمی‌دانند که به‌کار در تیم ملی ادامه خواهند داد یا نه. کدام‌یک از این خبرها شبیه حال و روز تیمی است که می‌خواهد در جام‌جهانی بدرخشد و نخستین صعود تاریخ‌اش از دور گروهی این رقابت‌ها را تجربه کند؟ کدام‌یک از این خبرها شبیه وضعیت تیمی است که می‌خواهد بهترین نتیجه تاریخ‌ در جام‌جهانی را به‌دست بیاورد؟ مسئول اصلی رقم‌خوردن چنین وضعیتی، فدراسیون فوتبال ایران است؛ نهادی که فعلا هم خودش معلق مانده و هم تیم ملی را بلاتکلیف گذاشته است.