عصر جدید

 تا قبل از پیروزی انقلاب در تهران ۱۱۵سالن سینما دایر بود. وقتی اعتصاب سینماداران شکست، به‌تدریج ۸۹ سینما آغاز به‌کار کردند. از سال۱۳۵۸ برخی از سینماها در تهران و شهرستان‌ها مصادره و به نهادها و ارگان‌های دولتی واگذار شدند. در سال‌های اول پیروزی انقلاب، با توجه به مشخص نبودن معیارها در حوزه فرهنگ و تزلزل مدیریتی و آشفتگی حاکم بر نهادهای تصمیم‌گیر، صنه تولیدات مناسب جامعه‌ای که انقلاب کرده بود وجود داشت و نه متولی حوزه فرهنگ و هنر دقیقا مشخص بود. سینما در این دوران دچار تزلزل مدیریت و چالش مشروعیت هم بود. برخی از مالکان سالن‌های سینما از کشور خارج شده بودند و اغلب سینماهای ممتاز و درجه یک مصادره شده بودند‌. تعدادی از سینماها به‌دلیل نمایش فیلم‌هایی که با شرایط جامعه پس از انقلاب همخوانی نداشتند تعطیل شدند‌. بنیاد مستضعفان متولی سینماهای زیادی شد و با سندیکای سینماداران دچار اختلاف شد. مصادره تمام سینماهای کشور در نهایت رخ نداد ولی بیشتر سینماهای مهم و شاخص و حتی تعدادی از سینماهای کوچک در شهرستان‌ها در تملک نهاد‌ها و ارگان‌ها ‌درآمدند. نام برخی سینماها هم تغییر کرد؛ مثلاً کاپری به بهمن، آتلانتیک به آفریقا، شهر فرنگ به آزادی، تخت‌جمشید به عصر جدید و پولیدور ابتدا به پلیساریو و بعد به قدس تغییر نام دادند. با اینکه پروژه تصرف تمام سینما‌های کشور امکان پذیر نشد ولی تقریبا سینمای ممتازی در کشور نبود که از مصادره در امان مانده باشد. در این سال‌ها یکی از بزرگ‌ترین مشکلات، کمبود فیلم قابل نمایش است. درهای انبارها گشوده شده و هرچه فیلم قدیمی قابل‌پخش وجود دارد، با پروانه نمایش و در مواردی بدون پروانه نمایش روی پرده سینماها می‌آید. در فاصله سال‌های ۵۸ تا ۶۲ که هنوز تکلیف سینما مشخص نشده، در عین بی‌نظمی، شاهد تنوعی کم‌سابقه در اکران هستیم. از سال ۶۲ به بعد مدیریت سینما وارد دوره تثبیت می‌شود