زندگی دوباره درختانی که ایستاده می‌میرند

مهدیا گل‌محمدی  - روزنامه‌نگار

درخت بی‌هیچ چشمداشتی نماد صبوری و بخشندگی‌ بوده و هست. نهال که باشد در برابر تندباد حوادث خم می‌شود، برگ و بر آورد برای سایه‌‌نشین‌هایش حد و مرز و تفاوتی قائل نیست. میوه و ثمرش را در طبق اخلاص می‌گذارد.اگر بشر از تنه‌ خشکیده‌اش برای تبر دسته نسازد آن‌را هم می‌بخشد. سرانجام در کهنسالی ایستاده می‌میرد. زندگی دوباره هر درخت فقط و فقط از سرپنجه‌ای هنرمند بر می‌آید و حالا 88اصله درخت اصیل خیابان ولیعصر به‌دست هنرمندان زندگی دوباره‌ای یافته‌اند. یکی جامه‌دران قلمی تنومند شده و دیگری میزبان گربه‌های قد و نیم‌قد فلزی‌ و نازک است و چندتایی‌شان برای لختی چهارفصل‌شان صاحب ژاکت‌های بافتنی شده‌اند. سازمان زیباسازی شهرداری تهران در پاسخ به نگرانی شهروندان درباره قطع درختان خشکیده خیابان ولیعصر یک‌بار دیگر طی طرحی موسوم به «درختستان» دست یاری به‌سوی هنرمندان شهر دراز کرد و آنها هم به خوبی از پس این مهم برآمدند. درخت‌های این خیابان اگر برگی به جوی افتد از تجریش تا میدان راه‌آهن به احترامش در دوطرف خیابان ایستاده و آن را بدرقه می‌کنند و اگر رهگذری در آن گام نهد به درازای این طولانی‌ترین خیابان او را تنها نمی‌گذارند و بنابراین سزاوار نیست تن خشکیده‌شان را از زادگاه‌شان دور کنیم. این میراث ملی ایران تنها ریشه در زمین ندارد و ریشه در دل ایرانیان دارد و بنابراین اگر تندیس‌های غول‌آسا جلوی بوستان ملت با طناب درخت‌ها را نگه داشته‌اند ما هم موظفیم دسترنج هنرمندان را به مهر نگه‌داریم.