4فنجان آرامش

فاطمه عباسی

87سال پیش، وقتی «محمد میرزا کاشف ‌السلطنه» ژنرال کنسول ایران در هند، چند بوته چای را با زحمت به کشور وارد و کشاورزان گیلانی را مجاب کرد که در زمین‌هایشان بوته چای بکارند، کسی فکرش را هم نمی‌کرد که این محصول بعدها اینقدر طرفدار پیدا کند. 
آنقدر که قهوه‌خانه‌ها تبدیل به چایخانه شوند و ایرانی‌ها عادت کنند که روزانه حداقل 4فنجان چای بنوشند. حالا دیگر چای یکی از پرمصرف‌ترین محصولات کشاورزی در کشور است و مصرف سرانه این محصول برای هر نفر سالانه حدود 4/1کیلوگرم و کل مصرف چای در کشور بین ۱۰۵ تا ۱۱۰ هزار تن در سال است. با این حال تنها حدود ۳۱ هزار تن چای از طریق مزارع و کارخانجات داخلی تامین می‌شود و بقیه به‌صورت مستقیم از هند و سریلانکا و به‌صورت غیرمستقیم از امارات وارد کشور می‌شود. اما چای خوشرنگ و خوش‌عطر لاهیجان کجا و چای خارجی کجا. بد نیست بدانید که چای ایرانی تنها چایی است که در جهان بدون هیچ‌گونه سمی تولید می‌شود که البته این ویژگی به‌دلیل شرایط اقلیمی حاکم بر مناطق شمالی چای خیز کشور است، چرا که در دیگر کشورها مانند کنیا و سریلانکا به‌دلیل آب و هوای گرم و مرطوب، بستر برای رشد آفات کاملا فراهم است، درحالی‌که مناطق شمالی کشور شرایط اقلیمی سرد و مرطوبی دارند و به همین دلیل در باغ‌های چای آفتی وجود ندارد.
حالا که بازار ایران پر شده از انواع چای وارداتی که طعم و رنگشان به گرد پای چای ایرانی هم نمی‌رسد، تنها راه برای جایگزینی چای ایرانی به جای چای نامرغوب خارجی حمایت از چایکاران است. 
کارشناسان معتقدند؛ درصورت حمایت از صنعت چای داخلی، این قابلیت در کشور وجود دارد که در مدت 10سال آینده بتوان کشور را از واردات چای خارجی بی‌نیاز کرد.