روزی که فراموش‌اش نمی‌کنیم
سیدجواد رسولی - کارشناس رسانه
امروز در تقویم میلادی روز 15ماه می است. این روز را «روز نکبت» نام گذاشته‌اند؛ نکبتی که به واسطه تولد یکباره دولتی نامشروع به نام اسرائیل در سال 1948دامن مردمان سرزمین فلسطین را گرفت و صدها هزار نفر را آواره کرد؛ نکبتی که برندگان جنگ جهانی دوم نصیب کشوری کردند که تا پیش از آن مستعمره و تحت‌الحمایه انگلستان بود؛ نکبتی که دلیلش «هدیه دادن» سرزمینی به نام فلسطین به گروهی ایدئولوژیک و نژادپرست به نام جنبش صهیونیسم بود. از این روز است که مصیبت آغاز می‌شود و تا امروز ادامه می‌یابد.
به خاطر داشتن و روایت کردن این روز مهم است؛ زیرا این روایت اشغال و تصرف و آواره کردن، روایتی است که گروه صهیونیست حاکم بر این سرزمین نمی‌خواهد شنیده شود. مهم است که درباره این حضور و این اشغال ناگهانی و همه جنایت‌هایی که به‌دنبال آن آمدند حرف بزنیم. روایت نکبت نباید فراموش شود چون هزینه زیادی برای فراموش‌شدنش خرج کرده‌اند. قرار نیست کسی به مبدا برگردد و سؤال کند آنچه امروز در جهان «اسرائیل» می‌نامندش چگونه متولد شده است. این خاطره قرار است از حافظه‌ها پاک شود. قرار است جایش را چیزهای دیگری بگیرند. قرار است تقصیر خود فلسطینی‌ها باشد. قرار است اینگونه وانمود شود که این کشور عجیب‌الخلقه از همیشه وجود داشته است. قرار است کسی به ذهنش هم نرسد که از تولد آن سؤال کند یا نکبت ایجاد آن را به‌خاطر آورد.
داستان نکبت را باید هر سال به‌خاطر آورد و باید درباره آن حرف زد، خواند، پژوهش کرد و برای دیگران بازگو کرد. باید نوشت که در آن سال نحس 1948نزدیک به 700هزار ساکن بومی کشور فلسطین آواره شدند. آنها را از روستاهایشان بیرون کردند. 120روستا از 530روستای کشور فلسطین تخلیه شدند؛ با زور اسلحه، با تهدید، با قتل عام و با تخریب خانه‌ها بر سر ساکنانش. باید از «قبیه التحا»، «قبیه الفوقا»، «خربت الراس» «ابو شوشه»، «کفرین»، «ابو زریق»، «منسی» و ده‌ها روستای اشغال و تخریب شده سخن گفت. باید روایت آوارگان این روستاها که به ناچار پا به جاده گذاشتند و به‌سوی جنین به راه افتادند را بازگو کرد. روز نکبت، آغاز داستانی تلخ و غمگین در تاریخ بشری است که می‌کوشند تا فراموش شود؛ زیرا تنها چیزی که از سوی صهیونیست‌ها و به کمک جریان اصلی رسانه‌ای در جهان قرار است مدام تکرار و به یاد آورده شود، روایت هولوکاست است. هولوکاست نازی‌ها باید مدام تکرار شود و به یاد آورده شود تا همگان روایت هولوکاست صهیونیست‌ها را که از روز نکبت آغاز شده فراموش کنند. حالا که نمایشگاه کتاب تهران هم به پاست و زمان خوبی برای خرید کردن است، بد نیست در روز نکبت امسال به یکی از بهترین کتاب‌هایی که با نثر روان و با دقت بسیار بالا تاریخ شکل گرفتن صهیونیسم را از سال‌ها پیش از روز نکبت تا سال‌ها پس از آن روایت می‌کند معرفی کنم: کتاب «متاستاز اسرائیل» نوشته کورش علیانی و چاپ شده توسط انتشارات جام‌جم؛ کتابی که داستان هولناک ظهور پدیده صهیونیسم و وجود نامشروعش را با داده‌های فراوان تاریخی تعریف می‌کند؛ کتابی که خواندنش پاسخی به این پرسش است که چرا نباید هرگز روز نکبت را فراموش کرد.
در همینه زمینه :
