تقویم/ زادروز/ اعجوبه موسیقی ایرانی

برای «پرویز مشکاتیان» که استعداد ذاتی در موسیقی داشت، سنتور چیز دیگری بود. ‌سازی‌ متفاوت از باقی سازها که از 6سالگی نزد پدرش آموخته بود و علاقه وافری به آن داشت. پرویز 24اردیبهشت1334 در نیشابور به دنیا آمد. نخستین کنسرتش را هم در 8سالگی در یک مراسم گردهمایی دانش‌آموزان در مدرسه امیر معزی همین شهر برگزار کرد. سال‌ها بعد هم که دیگر روی پای خودش ایستاد و حق انتخاب داشت، باز هم سنتور را به‌ عنوان‌ ساز تخصصی‌اش انتخاب کرد. بدون تردید سبک سنتورنوازی مشکاتیان یکی از زیباترین و پرطرفدارترین سبک‌های زمان ماست و عجیب نیست که هر سنتورنوازی- از کوچک تا بزرگ- برای نشان دادن مهارت نوازندگی‌اش، قطعاتی از او را اجرا می‌کند. سرعت مضراب‌هایش گاه تا حدی زیاد بود که در بعضی چهارمضراب‌ها، شنونده احساس می‌کند که 2سنتور با هم در حال نواختن هستند. مشکاتیان علاوه بر آهنگسازی، در تنظیم قطعات نیز تبحر خاصی داشت و این امر ناشی از اطلاعات کامل او از دیگر سازهای ایرانی بود. او چه از جهت ساخت آهنگ‌های بی‌نظیر و چه به لحاظ پرورش شاگرد، حق بزرگی بر گردن موسیقی ایرانی دارد و راحت می‌توان او را یکی از اعجوبه‌های موسیقی ایران به‌شمار آورد. مشکاتیان از سال۱۳۷۶ اجراهای صحنه‌ای و انتشار آلبوم را متوقف کرد و تا تابستان سال۱۳۸۴ کنسرتی در کشور اجرا نکرد. یکی از آخرین کارهایش آلبوم تکنوازی تمنا بود که در سال۱۳۸۴ نواخت و منتشر کرد. او پس از 7سال سکوت، در روزهای ۶تا۹ آذر۱۳۸۶ به‌ عنوان سرپرست گروه عارف، کنسرتی در تهران برگزار کرد که حمیدرضا نوربخش به‌عنوان خواننده در آن شرکت داشت.
این نوازنده بزرگ سرانجام ۳۰شهریور سال۱۳۸۸ در منزلش در تهران و در ۵۴سالگی بر اثر نارسایی قلبی درگذشت. محمدرضا شفیعی‌کدکنی در سوگ مشکاتیان چنین سرود: «ای دوست وقت خفتن و خاموشی‌ات نبود / وز این دیار دور فراموشی‌ات نبود / تو روشنا سرود وطن بودی و چو آب / با خاک تیره‌روز هم‌آغوشی‌ات نبود».